.

ေပဲါသဿာန္လိက္လုပ္တကၠသႝုအလႝုအသ႘
တၛဲသြဟ္လိက္ဘာသာဂှန္---

တၛဲဏအ္ဒွ္ဘာသာဂှန္တဲု ကြးဘာတအ္ ေကတ္လိက္တှးအပႝုဂၜဳိင္တဵဗြဲမေလာန္တဲု လိက္အုပ္သြဟ္ဂွ္ တီုကၜဳီမံင္အ႐ိုဟ္အုပ္မဒွ္ရ။ ဂြံဟာေဂြါအ္ဟာဟြံတီလိက္အုပ္သြဟ္လိက္တအ္ တီုမံင္တဲု အၥာေဗၲာန္ဘာသာဂှန္တအ္ ဒးဂှပ္စိုတ္အိုတ္ရ။
ညးတာလ်ဳိင္အရန္တံ စဿ႘စဿတ္ဒုင္တဲတဲု ႏူညးမင္အခန္သြဟ္လိက္တအ္ဂွ္ ဆက္ပအပ္ကႝု ညးတာလ်ဳိင္ဂေကာံ႐ုင္သဿာန္လိက္တံပၜန္ရ။ ႏူမြဲတဲကႝုမြဲတဲ ကာလပအပ္ကႝုမၢး လဿိဟ္အုပ္သြဟ္လိက္ကီု၊ တှးလိက္အပႝုမခ်ဳခ်ာဲဗဗြဲဓဝ္ကႝုေသှာဝ္ ကၜတ္ပှဳက္ဓလုက္တှးလိက္ေဍာတ္ေဇှာ္ မိုက္ခ႐ုႝဂမၜဳိင္ ညံင္ဟြံဂြံပါကေရာံလိက္အုပ္သြဟ္တအ္ဂွ္ စြံသတိေဇှာ္တဲု ဒုင္တဲရ။ ႐ုိဟ္လဿိဟ္ရ။

ပႜဲအၥာမှဳံတာလ်ဳိင္တအ္ပၜန္ ေလဝ္စိုတ္ဓာတ္မယုတ္သဝ္ဟြံမြဲကႝု ဗဗြဲဓဝ္တအ္ နကႝုဓဝ္အတၲေလာဘေလာန္ကာဲမွာရာ ဟြံေတာ္ဆယဝ္ရေကၜာန္ဇေရင္ဏာကိစၥစရာမြဲမြဲမၢး ညးမှဳံတာလ်ဳိင္ ေဇှာ္အိုတ္ဒွ္သၠဳိပ္ေကာပ္ကာဲေပဲါသဿာန္လိက္ဂွ္ရ။
ဟိုတ္ဂွ္ရ အၥာေဢာံေဇှာ္ညးမှဳံတာလ်ဳိင္ဂွ္ ဂၨံပႜဲခုင္ဂတမုက္အၥာ၊ အၥာေဢာံမှဳံတာလ်ဳိင္တအ္တဲု မတ္ဟြံဓေရပ္ မင္ေက်ာဝ္မံင္ပေရင္ခ်႘ဒရာင္တအ္ ဖအိုတ္ရ။

မြဲတှးတဲု မြဲတှး မြဲအုပ္တဲုမြဲအုပ္ စဿတ္ဗြဲမခ်ဳိတ္ပၜဳိတ္ ဂှန္ခုင္ႏူေဇှာ္ဒႝုေဍာတ္ မသုန္ေစွာ္မြဲခန္ စန္ဒက္ရ။ တဲမၢး ဖအုိတ္ပံင္ေကာံတဲု ဒက္ေကၜင္ဗိုန္ဗိုန္ေဇဿာမ္မ္တဲု စရင္သြဟ္လိက္စရင္လီုသြဟ္လိက္၊ လိက္သဿာန္ ေမဝ္ေခါန္တံ ဒက္စန္ဖဵလိက္အုပ္သြဟ္တဲု ဒက္ကြ႘ကႝုစကၡဴမြဲထပ္တဲုမၢး နကႝုယာတ္ပိက္ဗု ဒက္ဂြ႘ပါတ္ပူတဲု နကႝုတံဆိပ္ခ်ိက္ကဿာတ္ဂခ်ဳိတ္ အေဃာခ်ဴမံင္ပၜံင္ဗၥဳိပ္ဌာနတကၠသႝုဘာသာဂှန္ဂွ္ “ အၥာေဢာံေဇှာ္ ကြးဘာမြဲအေဃာသြဟ္လိက္ဗၞဴအာဂွ္ နဇကုအဲပၜံင္ဗၥဳိပ္ဏာ ႐ုင္ဂဥဳဲရ”။

ကာလဂွ္ အၥာေဢာံေဇှာ္ဂွ္ သဿာန္တိုန္ဇဖန္ဂွ္ရ။
“သြဟ္လိက္တဲုမွဗၞဴအာဟာ”
“အၥာေဢာံမင္အခါန္ဂွ္ ပအပ္ျပာပ္လိက္သြဟ္တဲု ဒဒွ္ကြးဘာမြဲခအအ္ဗၞဴအာ ကၜဳင္ကႝုပ႐ုိင္ပႜဲဒှာဲ တာလ်ဳိင္ဂိတ္တဲု အဲေလဝ္ဗက္အာဂွ္ ယိုက္မိန္ပၲိတ္ႏူအခါန္ ေကာ္ကြ႘စက္တဲု ပၲဳိန္ဏာ ႐ုင္ဂဥဳဲရ”။
“ဟီုဂွ္ေတွ္ တိတ္အာႏူအေခါန္ဂွ္ အခိင္လႝုေရာ”
“ (၁၂း၁၀) နာဍ႘ရ စိုပ္႐ုင္ဂဥဳဲဂွ္ (၁၂း၂၀) နာဍ႘ မဒွ္ရ” ကာလဂွ္မၢး အၥာေဢာံေဇှာ္သဿာန္တိုန္အၥာေဢာံ တအ္ပၜန္ရ။

“ကြးဘာဂှန္ခုင္---ဏအ္ဂွ္ သြဟ္လိက္အခါန္လႝုေရာ--တာလ်ဳိင္ညးဂွ္ေရာ”။
အၥာေဢာံေဇှာ္သဿာန္တိုန္မၢး ညာတာလ်ဳိင္အၥာေဢာံမင္အခါန္သြဟ္လိက္ဂွ္ လဵထၞးကႝုပ႐ႈဒဒွ္ရ။
“သြဟ္လိက္တဲုကၜာအခိင္ဟြံအိုတ္ ဗှတ္ (၄၅) မိေဏတ္ဂွ္ ကြးဘာဂွ္ ဗၞဴတဲု တိတ္အာရ။ ကာလဂွ္ ေကာ္ဟပၜဳပ္ေဍံတဲု သြက္ဂြံဆက္သြဟ္လိက္ဂွ္ ကႝုသတိရ။ ကြးဘာဂွ္ ပုစၧာဂှန္ဂမၜဳိင္ သြက္ဒးသွ္ဂွ္ သြဟ္လဝ္တဲုဣရ။ သြက္ပုစၧာတာန္မြဲမွာတ္ရေသွ္ေသဿဟ္တဵရဂွ္ သၢးရ။ အာခါန္ကႝုဂဥဳဲဟာသဿာန္ဂွ္ ဟြံအာပုဟ္သၢးရ။ တဲုဇကုအဲသြက္ဂြံဗၜးဗၞဴဂၜာဲကႝုဂဥဳဲဓေရာတ္ရ။ သက္ျခာဟြံလအ္ ဂအွ္ေဖ်ံမြဲေဢာံရ။ တဲုေကၜင္တိက္အာပၜန္ရ။ အခိင္သြဟ္လိက္ၾကပ္အိုတ္ကၜဳင္ရ၊ ကာလဂွ္မၢး ကြးဘာဏအ္ အခိင္အိုတ္ဗၜးပတိတ္ကြးဘာတအ္မၢး သြက္ဂြံ႐ုီဗင္လဘာ္အဏာေဍံတဲု အပ္ျပာပ္ကႝုဢဲေဍံညိဂွ္ေလဝ္ အဲဗကန္ရ။ ဆဂးေလဝ္အခိင္အိုတ္တဲု အာဂွ္ ေဍံေလဝ္ယာဇကု ကြာ္စႜးတိတ္အာႏူသဒမ္သြဟ္လိက္ဟြံမာန္ရ။ ဟိုတ္ဂွ္ရ အာတ္အ႐ုီအဗင္အၥာဂ်ဴတ႘ဂိတ္တအ္တဲု ပၜံင္ဗစိုပ္ဏာ႐ုင္ဂဥဳဲရ--ေလဿင္ဒဒွ္ပႜဲဂတမတ္ပ႙ုဂွ္ ဆၐိုတ္ဏအ္ရ”။
“ ေအဝ္-ေအဝ္ ဂြံတီလဝ္ေလဿင္ဒဒွ္ဂွ္ တင္ဂုဏ္ရ”၊
အၥာေဢာံညးသၠဳိပ္ေကာပ္ကာဲေလဝ္ လိက္ဓုပ္သြဟ္တအ္တဲုဒွ္အာတဲု မင္ကြ႘စက္သြက္အာ႐ုင္သဿိင္ဗၜာဲဒှာဲထိင္ဒက္စြံလဝ္ လိက္သြဟ္တအ္ရ။
ကြ႘စက္စိုပ္ကၜဳင္ရ၊ တိုန္လၲဴကြ႘စက္ဗက္ဂွ္ “ေဟအ္--တၛဲဏအ္ကြးဘာမြဲဗၞဴ တိုန္႐ုင္ဂဥဳဲဂး” အၥာဘာမပါကၜဳင္ အပႜဲကြ႘စက္မြဲသဿာန္ကၜဳင္ရ။
“ပ႐ိုင္ျပဟ္ေကြံသြံ အဲတိုင္အေဃာဓုပ္မံင္လိက္သြဟ္အၥာမြဲကၜဳင္ကႝုပ႐ိုင္တဲု ဂြံတီေကတ္ရ။ ေအဝ္ေလဝ္ စပ္ကႝု ပေရင္ထတ္ယုက္ဂွ္ ဗီုလႝုဂြံသၸေရာ”
“အေဃာသြဟ္ ဗၞဴအာဟာ”
“ကာလေဍံဗၞဴဂွ္ အခိင္သြဟ္ၾကပ္အိုတ္ရ-- အၥာေဢာံမင္အခါန္ဂွ္ဂး”
စိုပ္ဒှာဲစြံဓုပ္လိက္သြဟ္႐ုင္တိုက္ၾသန္ဘဏ္ ပႜဲ႐ုင္သဿိင္ဗၜာဲဂွ္မၢး ညးမှဳံတာလ်ဳိင္တအ္ ပံက္ကသအ္တဲု ပ႙ုေလဝ္ပၜဳပ္စြံဓုပ္လိက္သြဟ္ပႜဲခါန္တဲု တိတ္ကၜဳင္မၢး ထပက္စဿတ္တဲတဲု တိုန္လၲဴကြ႘စက္ရ။
ညးမှံဳတာလ်ဳိင္သှာဲဒါပေရင္ပညာ ပြဳိင္ဍဳင္ဂွ္ သြက္ဂြံစ႘ဇန္တၛဲယးဂတေသၢာံသြဟ္လိက္ ပႜဲ႐ုင္ဂဥဳဲသၵး ပည႘ပညပ္ကႝုအၥာသဝ္႐ုင္ဂဥဳဲေဏာင္ဂးတဲု မှိဟ္သီုကြ႘စက္မြဲဇက္တိုန္အာ႐ုင္ဂဥဳဲရ။
စိုပ္႐ုင္ဂဥဳဲမၢး ဂြံဆႝုေကတ္ဂၜးဗဗႝုမတ္ကြးဘာဂွ္ရ။ တိက္လၛာမံင္လၲဴဇံင္ခါတ္႐ုင္ဂဥဳဲတဲု သတိဟြံဂြံဝိုတ္ဝုဲမံင္ဏီဖိုဟ္ဂွ္ ဂြံဆႝုေကတ္ရ။ နကႝုကယ်ဳိင္ကြးဘာဗုသာ္ေငၛက္မုက္မတ္ကြးဘာဂွ္ ဗုဖ်ဳိဟ္မံင္ရ။ ၐိုန္ရပၜဳပ္လဝ္ဆီယီုမံင္ကႝု ဗူအံက္သ႘ေဂ်န္ကီုေလဝ္ ႏူစိုပ္႐ုင္ဂဥဳဲမြဲခှဓဝ္ေဟင္ ဟြံဂြံသတိဏီရဂွ္ ဢဲကြးဘာဂွ္ သီုဍာ္ရမတ္ဒဇူေတာ္ေတာ္လဵထၞးမံင္ပ႐ႈပရာရ။
ဢဲဂွ္သီုစိုတ္ေဍာတ္သီုဓဝိင္စံင္တူ ကၲဳႝဒွ္မံင္မင္စဿ႘ရံင္ယာဲေလဝ္ ဟြံစိုပ္ကၜဳင္ဏီတဲု တက္မတ္ေတပ္ပ္ဂြံဆႝုေကတ္ဂွ္ ကၲဳႝဒွွ္ဗြဲမဆာန္ဍဴေကြံရ။ ဆႝုဒးဒဒိုက္ေဍာင္ၐိုတ္ဒးသၜာ္ယီုမံင္တဲု သၨဳိင္ဒဿံင္သြက္တၛဲယးဂတဂြံသြဟ္လိက္မာန္ဂွ္ ညးလႝုမြဲဟြံဂံင္ပံက္ပါင္ဏီရ။
အေဃာဂွ္ ညးျဗဵမြဲေလာတ္လႝုေဒါမ္လာ္ကၜဳင္နကႝုစိုက္ပ႐ိုက္ နကြင္လုပ္ကၜဳင္႐ုင္ဂဥဳဲ ပတဝ္ကၜဳင္လၸာ္ခါတ္ ကြးဘာဏအ္မၢး
“အဝ္--ေကာန္ဝုတ္ ဟြံကၜင္စအေရဝ္ယာဲတဲု ဒးကၲဳႝဒွ္ဗီုဏအ္ရေသင္ဟာ၊ ေစွ္ႏူ႐ုင္ဂဥဳဲဂြံပိတၛဲဓဝ္ဏီရ၊ အၥာသဝ္ေလဝ္ သြက္သှာံဏအ္လၸသြဟ္လိက္ဇူေထာံကၜာ အတိုင္ဗကန္ဂွ္ ဟြံကၜင္--အဝ္ေကာန္---ဒွ္မွဒွ္ရဏာ”’—
ဂဿဳက္ေစွ္လၲဴေကာန္သီုဟီုသီုကရ႘ကေရာတ္ ဍာ္ရမတ္ေလဝ္ ဓဇူလႝုေစွ္ကၜဳင္ေဖၚေဖၚရ။ ကာလအသိင္လ႐ုိဟ္ယအ္အာညိဂဟ္ သဿာန္တိုန္မိကြးဘာရ။
“ဣဢဲ--လဿဳဟ္ဣဢဲဟီုတဲု ပ႙ုဂြံတီရ။ ပႝုႏူပေရင္တတ္ယုက္တဲု ပဿိက္လႝုေလဝ္ေဇှာ္အိုတ္ဟြံဒွ္ရ။ ဣဂွ္ရ တၛဲယးသြက္ဂြံဆက္သြဟ္လိက္ဂွ္ ဆႏၵဗီုလႝု မှံဳေရာ--အတိုင္ဆႏၵဂွ္ ပ႙ု႐ုီဗင္ကႝုေဏာင္”---
မိကြးဘာဂွ္ ခ်ပ္စင္ျခင္ဗဿာမံင္တဲု သၛိတ္ျဇအာမြဲခ်ဳိတ္ခဏတဲု နကႝုမုက္မတ္ကသိုက္ကသာအာလၸာ္ေကာန္မြဲလၸာ္--ရံင္မုကၡဝါ ညာတာလ်ဳိင္တအ္ မဝဲလၸာ္တဲု
“ဟြံသြဟ္ရ--အဲဗေဒါအ္မံင္ဆံကႝုဆံရ။ လၸသြဟ္လိက္ညိဏီ--အပါေဍံဗကန္လဝ္ ဒးဒွ္အၥာေဢာံမြဲဏာင္ ဟိုတ္ဂွ္ရ အတိုင္ဗကန္လဝ္ညံင္အံင္စွ္တာန္ ဂိုတ္ဂစာန္ကၜဳင္ဂွ္ ကာလစိုပ္တိုင္ပၠဵေဟင္ ကံကုသႝုပေရအ္ ဒးဆႝုဂဗဂွ္ သာ္လႝုဂြံဖန္ေရာ”---
ကာလဂဟ္ ညးသၠဳိပ္ေကာပ္ကာဲတအ္ဂွ္
“ဟီုဂဟ္ေတွ္ ဟြံသြဟ္ရဏာ-- ပေရင္ထတ္ယုက္ညံင္ဂြံခိုဟ္လြ႘ပရာကၜာ အခိင္လႝုသှာံလႝုဒွ္ဒွ္ အေခါင္သြဟ္လိက္ဂွ္ ႏြံမံင္လဿဳိန္ရ။ ဟီုဂွ္ေတွ္ သၜးအေခါင္ကႝုပ႙ုကၜာရဏာ”
ေက်ာဝ္သၛ႘ဇြိတ္သေပါတိမုကၡဝါကြးဘာဂဟ္ သီုအိုတ္ဟြံမိပ္ေကၜင္စဵကၜဳင္ဒှာဲဌာနတာလ်ဳိင္ဂွ္ေဟင္ ဂြံစပုင္ဂယးရ။ ကတေလဝ္ကတဵစိုတ္ေလဝ္ထုဲ ကႜဳိပ္ေလဝ္ဂိတဲု ဇူပေရေလဿာင္ ခ်ဳိန္ခဏရ။ ေဍၐင္ဟြံေျပဏီ ဖုင္ဗ႐ုတိုန္တဲု ရပ္ေကတ္ဖုင္ကာလကလင္မၢး
“ကြးဘာမြဲဗၞဴတိုန္႐ုင္ဂဥဳဲဂွ္ ယဿဳဟလႝုေရာ၊ ဂှန္ခုင္မူစိေရာ၊ တၛဲဏအ္ညးတာလ်ဳိင္အခါန္သြဟ္လိက္ဂွ္ ညးဂွ္ေရာ၊ ႏူဘာလႝု၊ မုအဆံင္-မံင္အရာပ္လႝု-အေဃာသြဟ္ဗၞဴဟာ-တဲုမွဗၞူဟာ-စိုပ္႐ုင္ဂဥဳယအခိင္လႝုေရာ”---
“ညးဂွ္ပၜံင္ရုင္ဂဥဳဲေရာ”—
“မုတာလ်ဳိင္ေရာ”—
ၐိုတ္သဿာန္ကၜဳင္မဂၜိင္ေသၛာဲဂွ္ မြဲတင္တဲုမြဲတင္ ဒးဒုင္သြဟ္ကႝုရ။
“သဿာန္မံင္လဿဳဟ္ဂွ္ ညးဂွ္ေရာ”-
“ႏူဌာနစဿ႘စဿတ္ေတံရ”—
သၠဳိပ္ေကာပ္ကာဲကႝု သၠအ္ဂဒင္ၿဂ႘ ညးၐါသၛိတ္ျဇမံင္ေရာ။
“ပေရင္ကိစၥဏအ္ ဒးဒုင္မာဲေကြံရ”—
ဟီုမံင္သက္ဂတာပ္ဟြံလအ္ ဗ႐ုဖုင္ခေရဲ-ခေရဲမံက္တိုန္ကၜဳင္ပၜန္ရ။
“ဟလႝုမိင္ညိ”
“ယဿဳကြးဘာဗၞဴအာဂွ္ ညးဂွ္ေရာ”
“ခုင္ဂှန္မုစိ”
“စအခိင္လႝုဗၞဴ”
“အၥာေဢာံတအ္ ဟြံသၸလြ႘ဟာ”
“ဗၞဴတဲုဂအအ္ဆီဍာံဟာ”
“အခိင္လႝုပတိုန္႐ုင္ဂဥဳဲေရာ”
“ညးအာပၜံင္႐ုင္ဂဥဳဲဂွ္ မုတာလ်ဳိင္ေရာ”
“အခါန္ဂွ္ညးဂွ္ေစွ္တာလ်ဳိင္ေရာ”
“ဟြံပၜံင္အခါန္ဂဥဳဲဟာ”
“အခိင္လႝုစိုပ္ဂဥဳဲေရာ”
“လဿဳဟ္ကြးဘာဂွ္ မုဒွ္အာေရာတီဟာ”
“ခ်ဳိတ္အာရ”
“ေဟင္”
တဲရပ္လဝ္ဖုင္ဂွ္ ဗၜးတိတ္အာဖုင္ဒတံုေစွ္အာႏူတဲရ။ မုဂြံဆက္သၸေရာဂွ္ ေကာ္ပေကာံမှိဟ္ခ်ပ္ဂှန္သကအ္ရ။ ကိုပ္ကၜာကႝုပ႐ိုင္ကႝုညးတာလ်ဳိင္အဆံင္င္ ဌာနပညာတအ္ရ။ ဟိုတ္ႏူယဲေဝဒနာေဇှာ္သၠာတ္ကႝုျဇဟတ္ဂွ္ဟြံကႝု ပ႐ိုင္ကုဌာနစဿ႘စဿတ္ေပဲါသဿာန္လိက္ကီု၊ စှးေဍင္မံင္ပဿတ္ရာဒှာမံင္ဂွ္ ယဝ္ပည႘ပညပ္ ဆက္ဒက္အာတ္႐ုီဗင္ကၜဳင္လဝ္ကႝု ဌာနစဿ႘စဿတ္လိက္ဏအ္မၢး သၨဳိင္ဒဿံင္ကလိတ္ကေလာတ္ေျပျံပံင္မာန္ရ။

ကြးဘာသြဟ္လိက္မြဲအေဃာသြဟ္လိက္ ခ်ဳိတ္အာဂးတဲု ပ႐ိုင္ကၜဳိက္ကဿဳႝညံင္အၥာေဢာံတအ္ တက္ဂစိုတ္ေထာံ ကြးဘာသွ္လိက္ေဟင္ သဿာန္သဿဳက္စဿ႘စဿဟ္ဂၜဳိက္ဂၜာဲ ပိုက္တမ္ဂၜာဲ႐ိုဟ္ဣေတအ္ မြဲလၸာ္ ဣဏအ္မြဲလၸာ္ဒးဒုင္စဿ႘စဿတ္သဿာန္သဿဳက္မံင္ဂွ္ တာလ်ဳိင္ညးေကာပ္ကာဲဂြံငၛဳဂ္ေရင္တၜဳင္မြဲတဲု မသုန္ကၜံဒေကဝ္ဂဒင္ၿပ႘မြဲ မြဲတၛဲပိကၜံဒေကဝ္ဏအ္ဂွ္ ဂလိုင္ဏအ္ ပႜဳႝပႜဳိက္သၸမာန္ကႝုျဇဟတ္ ပြဳိင္ဍဳင္၊ တြဳႝရး (ခရက) မြဲအဆံင္တဲု မြဲအဆံင္သၸကေမၜာန္မြဲကႝု ပ႐ိုင္ပၲဳိန္ထၞးမံင္ဂွ္ ေအင္ဒုင္ဟြံမာန္--
“အဲဂစိုတ္ေဍံဟြံေသင္-- ယဲေဍံကႝုေဍံရ” ရဵသာ္ဝြံကညာင္ကေရဲတိုန္ဗီုဏအ္ရ။
ကိစၥေကင္ကာမြဲကၲဳႝဒွ္ ဆႝုဂဗလုက္စုက္ဒးတယု ညံင္ဂြံေျပျပံင္ကလိတ္ကေလာတ္စိုပ္ဒတဲု ဗိုင္ရုီဗင္ကႝုျဇဟတ္ေလပ္မၢး ပႜဲေလာကပ႙ု ဒးေဂတ္ေဂင္မံင္ဏအ္ ၐိုတ္လႝုမိပ္ၿဇိပ္ၐိုဟ္ႀသဳိဟ္ေရာတီ--

ေဍာင္လံျဇ

“ေဟ ဣၾသန္၊ အဗၜာဲ အာအလုႝေရာ”
နာဲညာဏ္ ေထာံေဖ်ံ ေသနာတ္ၿဂိဳပ္ လတူေကဿင္သၛိတုဲ သဿာန္ မိဣၾသန္ရ။ မိဣၾသန္ေလဝ္ သၸပှဟြံမိင္တုဲ ဗဂိုဟ္မံင္ပဿတ္ဖဵ ကုႝပၜံင္ပဿတ္ဒုန္ရ။
“ေဟ ဣၾသန္ ကေလင္ဟုီကုႝအဲေလဝ္ အဲသဿာန္မံင္”
မိဣၾသန္ လၛာ္ဗုႝ နာဲညာဏ္ မြဲလစုတ္တုဲ ထပ္ကပိုက္မံင္က်ာ ပဿတ္ဖဵ နကုႝဂဿ႘ထဿာဲပၜန္ရ။ ဟိုတ္ႏူဂၜိဳက္ယက္တုဲ ဍာ္ရမတ္ကင္က႘မံင္ ပႜဲေဂြင္မတ္ဂွ္ ဇိုတ္ေထာံ ကုႝကှဳင္ဂှိန္တုဲ-
“အတိုင္ဇကုတီရ အပါေဍံ၊ ပရူေကာန္ဇကု ဇကုတီဂၜိဳင္ႏူအဲဏီ။ ေဝင္မံင္ မေဝင္ဟာ၊ ေပွာ္မံင္ဂေစံဟာ ဇကုအာဂၜာဲေကတ္ရ။ လဿဳဟ္မြဲဟူဏံ ေကာန္ဇကု ဟြံမံင္ပႜဲသၛိ မြဲေလွ္ပုဟ္”
နာဲညာဏ္ ေထဲတိုန္ရ။ မတ္ဍာဲဗေကတ္မံင္ဂွ္ တုပ္သဿဟ္ကုႝ ပဿတ္ပႜဲဖဵ မိဣၾသန္ရ။ ဂြံနင္ၿပိပ္ပိဂွ္ ကၜအ္ေထာံလဝ္ လတူခုင္စပုင္တုဲ ကၐက္ဂြံဂၜိက္ခႜံင္မြဲဂေတွ္ဗက္ တိတ္ကၜဳင္လပၚဂၜံင္ကြာန္ရ။
နာဲညာဏ္ ဗက္ဂၜာဲ အဗၜာဲရ။ ဗက္သဿာန္သကအ္ရဲေဍံပၜန္ေလဝ္ လဿဳဟ္မြဲဟူဏံ အဗၜာဲဟြံကၜဳင္ လပၚဏံပုဟ္ ဟုီရ။ ဒှာဲလုႝေဍံအာေရာ သဿာန္ပၜန္ေလဝ္ ဟြံတီပုဟ္ ေဍံတံဟုီရ။ အသိင္ေထဲ နာဲညာဏ္ ကာတ္တိုန္ရ။ ၐိုန္ေထဲမံင္ကုႝ အဗၜာဲကုီေလဝ္ စိုတ္ဂြိင္ကုႝေကာန္ဂွ္ ေဇှာ္မံင္ ပႜဲနာဲညာဏ္ရ။ ဢဏံ အဲဟြံပါမြဲသာ္ အာေပွာ္မံင္ဂေစံ ပႜဲၿဂိဳပ္ဟာ။ အာပါမ္မံင္က ပႜဲၾကဳင္ဟာ။ ဒွ္မံင္သှကုႝ ေကာန္ငၛာ္တှဟ္တှဟ္ဟာ။ စိုတ္နာဲညာဏ္ ဒွ္ကၜဳင္သံသယ နာနာရ။ ဂြံေဝတ္ဢဏံေလဝ္ ဝါတ္ေကြံေကြံ၊ စိုတ္ဂွ္ေလဝ္ ေဇှာ္၊ ကၜာေတံမြဲဝါဂွ္ မိေဍံဗ်ိေဒါန္တုဲ အခိင္ဗတံ ညးမြဲဓဝ္ အာတိုန္တိက္မံင္ လတူဒုႝက်ာ္ဂွ္ရ နာဲညာဏ္ ဒးဂၜာဲကုႝ ပဿတ္ပတ္ အခိင္ဗတံဒမၜဳဏီ။ “ေထဲအာကုႝ ေဗွ္တုဲ ေဍံတိတ္အာ ႏူသၛိဟာ” ဟြံဂြံသဿာန္နင္ မိဣၾသန္ဂွ္ ေဗၜတ္ေကြံရ နာဲညာဏ္ခ်ပ္မံင္ ပႜဲစိုတ္ရ။ အသိင္ဂြိင္ကုႝ အသိင္ေဒါသ ဖက္ႏွဵမံင္ ပႜဲနာဲညာဏ္ရ။ “ဢဏံ ကေလင္ကၜဳင္မြဲတဲ ဂြံတီအေစာန္အဲ၊ အဲေဝတ္ထၞး” ႀကဳီမံင္ ပႜဲစိုတ္ညးေတံရ။
နာဲညာဏ္ ကူခ်ပ္ကၜဳင္ အတိုင္မြဲဂၜံင္ရ။ ခ်ပ္ေလဝ္ ဟြံဒး။ အဗၜာဲဂွ္ အာယုက္ၾကပ္ေပင္ ၈ သှာံရ။ ဢဏံ ဟြံလဵကုႝအဲမြဲသာ္ အလုႝေလဝ္ ဟြံအာမြဲေလွ္ပုဟ္။ ဂြံေဝင္ဗုီေကာန္ညးတှဟ္ေလဝ္ ေဝင္ဟြံေလပ္ပုဟ္။ ဂြံအာဗုႝ ဗြ႘ဒ႘ယုႝေလဝ္ အခိင္ဏံ ဟြံထၐးဏီပုဟ္။ ေအေလဝ္ ဢဏံစဵကၜဳင္ေတွ္ ဆုႝကုႝအဲ ေက်ဝ္ေက်ဝ္ရ၊ ဢ ပေလဝ္လဝ္၊ နာဲညာဏ္ ကေရာတ္တိုန္သာသာတုဲ ခႜံက္ဏာပါင္ ထတ္ထတ္မြဲလစုတ္ရ။
“အညာဏ္---- ေဟ အညာဏ္ မုဒွ္မံင္ေရာ ဢ၊ ပတုီလဝ္ မုက္မတ္ဂွ္ ပုမံင္ညံင္ကုႝဇြရ။ ကၜဳင္အဏံ မြဲလစုတ္ ကၜဳင္။ လဿဳဟ္မွ ပု႙ဂြံစဝိုင္”
နာဲေထာန္ ေကာ္ကၜဳင္ ႏူအပႜဲသၛိအတာတုဲ စိုတ္ဟြံပါကုီေလဝ္ နာဲညာဏ္ လုပ္ဂဇအ္ ပႜဲဝိုင္ဂွ္ရ။
နာဲေထာန္၊ အတာ၊ အဗု၊ အေမန္၊ နာဲသိုက္တံ တက္မံင္ဝိုင္အိုတ္ရ။
“အတာ ဢဆုႝ ေကာန္အဲကုီဟာ”
“ဗက္ရံင္မံင္ ေကာန္ညးတှဟ္ ဟြံသၜးပုဟ္ အညာဏ္၊ လဿဳဟ္မွ ျဗဲစေစွ္ညိေကြံ၊ ေအွာ္ေလဝ္ ပဿတ္ဟြံဂုႝခိုဟ္ခိုဟ္ပုဟ္၊ ပဿတ္ဟြံခိုဟ္ေတွ္ ဍဳန္အရက္ ဂြံလဇုဲေကြံေကြံ၊ အကံက္အရက္ေလဝ္ ကုႝဟြံမာန္ဏီတုဲ ဒးပဆုဲလဝ္တၛဲကုႝ ေဢာံမှိဟ္ကြာန္၊ ဆဂွ္ဟြံေသင္ဢ သုီဒးထပက္လဝ္လာဘ္ အရက္မြဲပလင္ဏီ”
အတာ ေဖ်ံနင္ကုႝ အရက္မြဲပလင္တုဲ
“ေဒံါကၜာဏီ၊ ဂြံဗက္ဂၜာဲမံင္ ေကာန္ဢဂွ္ မုဢစကာေဍံေရာ၊ ေကာန္ငၛာ္ရ ေဍံအာေဝင္မံင္ ဒှာဲရဲေဍံႏြံ မြဲမြဲဒှာဲတြဳႝေလဝ္၊ အခိင္တၛဲရ ယဝ္အခိင္ဗတံေတွ္ အဲဟြံဟုီေလဝ္”
အတာ စဝ္ကုႝအရက္မြဲေခၚတုဲ နာဲညာဏ္ ငၛိတ္ေဖ်ံေထာံ မြဲယြဳီဓဝ္ရ။
“အဲဂွ္ ဟြံလအ္ရဢ၊ ေလာန္အိုတ္ေတွ္ ၐိုတ္ ကပၚဂိတုရ”
“မုကပၚဂိတုေရာ”
နာဲညာဏ္ ဟြံကၜိဳဟ္ အေရဝ္နာဲသိုက္ရ။
“ဗုီဏံေလဝ္၊ သှာံအာဏံ အသိုက္ ဟြံမြဲအဏံပုဟ္၊ အာသိုင္မံင္သၛိ ပႜဲကြာန္တဿိေတံ၊ ပႜဲကြာန္ဂွ္ေတွ္ ရသိ ေယာဂ႘ ႏြံမြဲ၊ ညးဖ်ဳင္လဝ္ ဍာ္မန္ (ဍာ္ပဿန္) ကုႝအသိုက္။ မြဲဝွ္ပိဂိတု ယဝ္ရေဝင္ပဲါအရက္ေတွ္ လာဘ္လုပ္ ကုႝဠက္ ကုႝကိုဋ္ေဏာင္ ညးတြံလဝ္ ဗုီဂွ္။ ဢ ဟြံစိုပ္လပၚသၛိေဍံေတွ္ ဢဟြံတီေလဝ္၊ လဿဳဟ္ပႜဲသၛိေဍံ ပေလဝ္လဝ္ သုီေပဲါ သုီခင္ သုီကဿာဲ၊ ဢဟြံတီေတွ္ သဿာန္ရံင္ေဍံ”
အဗု လုပ္ထံက္ရ။
“ အဝ္”
နာဲညာဏ္ ေထာံဏာမတ္ လပၚနာဲသိုက္ရ။ သုီလစိန္ထဝ္ မဂြါထဝ္ ပေလဲမံင္ ပႜဲနာဲသိုက္တုဲ ေခၚအရက္ေလဝ္ ဒးေထင္ခယ်ေကတ္ ေခၚထဝ္ရ။ နာဲညာဏ္ ငၛဳင္ေစွ္အာရ။ ကေမၜာန္အဲဂွ္ ကေမၜာန္အကုသိုလ္၊ စိုပ္အခိင္လုႝမွ အဲဂြံတိတ္ဗၜး ႏူဘဝလဿဳဟ္ဏံေရာ ကူခ်ပ္မံင္ ပႜဲစိုတ္ရ။
“ေဟ အဗု--- ဢ ဟြံပေတွ္ေတွ္ မံင္သၛိတ္သၛိတ္၊ ကေမၜာန္အဲ ဢလၸပၚပဲါ။ အဲပေတွ္ေတွ္ အဲေကၜာန္။ ေအာန္အိုတ္ဢ ခရိတ္အရက္ အိုတ္သာ ကြက္ပိဂိတု ခ်ိဳတ္ပၜိဳတ္၊ ဟး ဟး -----”
နာဲသိုက္ မိပ္လဟိင္မံင္ ပႜဲစိုတ္ညးေတံဂွ္ ရံင္ေကတ္ အကာဲအရာညးေတံေတွ္ တီေကတ္မာန္ရ။
အရက္ၾကပ္အိုတ္ ၐိုတ္ၐါပလင္ဂွ္ နာဲသိုက္ လွာပ္မံင္ ပႜဲသကဲဝိုင္အရက္ဂွ္ရ။
နာဲညာဏ္ ကေလင္ခ်ပ္ဂြံ လပၚေကာန္ဂွ္ပၜန္ရ။
“အဲကေလင္မြဲလစုတ္ေဏာင္ ရဲတံ။ အတာ--- သဝ္တၛဲေတွ္ ပလံင္နင္ လပၚသၛိ မြဲပလင္။ ေအအ္ လႈဲ”
နာဲညာဏ္ေလဝ္ ေယန္စဵကၜဳင္ရ။
“တိတ္အာမြဲလစုတ္ ဟုီ၊ ဝိုင္ဇကုတံ ဂၜိင္ေကြံေကြံ ဏး”
စိုပ္သၛိဗက္ဟြံဂတာပ္ မိဣၾသန္ ဒုင္တၜဳင္ကုႝ မအေရဝ္ေက်ဝ္ေက်ဝ္ရ။
“စုတ္ပုင္ရ မဂ႘၊ ဗ်ဳႝပုင္ယ်၊ အဗၜာဲ ကေလင္စိုပ္ယ်ဟာ”
“ေကာန္ဇကုဂွ္ ဝိုတ္သၛိ ဝိုတ္ဌာန္၊ မြဲမြဲတၛဲ ေဂၛင္မံင္အလုႝေလဝ္ ဟြံတီပုဟ္။ ဇကုေလဝ္ ေဝတ္ေကာန္ဇကုညိကုီ၊ လိက္မြဲမေလဝ္ ဟြံေလပ္ေတွ္ ေဇှာ္ကၜဳင္ ဒွ္ဗုီပု႙ပၜန္ေဏာင္”
မအေရဝ္ မိဣၾသန္ ဟုီဂွ္ ကၜဳင္ဇုီကပိုက္ကုႝ ေကာန္စိုတ္ နာဲညာဏ္ ေဇှာ္ကုႝျဇဟတ္ရ။ ဂစိုင္ေဖ်ံကႜိဳပ္တုဲ စဝ္ေဖ်ံဏာခရံက္ပၜာဲမြဲဇန္ ပႜဲပၛာန္ပုင္ရ။ မိဣၾသန္ စဝ္ကုႝသြၿပိပ္မြဲဇန္ ပႜဲပၛာန္ နာဲညာဏ္တုဲ ကေလင္ဆက္အေရဝ္ပၜန္ရ။
“ေကာန္ဇကု ဇကုေထာံလဝ္ ဗုီဏံေတွ္ ဒွ္ဗၜာဲသဿဴကေလင္ညိ ၿဂိပ္ဒဵႏူသၛိေဏာင္၊ ဟြံေသင္ေတွ္ စိုပ္ဒပ္ပှာန္ေဏာင္”
“အေရဝ္ေဗွ္ဟုီကုႝ အာယုက္ေကာန္ငၛာ္ဏံဂွ္ လအ္မံင္ကုႝေစွာ္သှာံဏီ။ ပဗက္ခ်ပ္မံင္ ေဗၜတ္ေဗၜတ္ေဗၜင္ေဗၜင္ဂွ္”
ညးၐါဟုီမံင္အေရဝ္ ဂတးဂတန္ညးသကအ္ရ။ ဝိုင္ပုင္ညးတံဂွ္ေလဝ္ ညံင္ကုႝ ဟြံဍိဳက္ေပင္ မမိက္ကုႝမြဲမြဲေရာင္ နာဲညာဏ္ ဒးဒုင္စသိုင္ရ။ ဂတးေက်ာဝ္ရံင္ လပၚနာဍ႘ ကြက္စြံလဝ္ ပႜဲဒယိုင္မၢး ထၞးမံင္ ပႜဲၐါနာဍ႘ကေလင္ရ။ အဗၜာဲမြဲ ဟြံမံက္ကၜဳင္ဏီဖိုဟ္။ ေဃာသီမံင္ဝိုင္ပုင္ဂွ္ မိဣၾသန္ ခါတ္ရံင္အကာဲ နာဲညာဏ္ရ။
“ဇကု လၸဆက္ဂၜာဲမံင္ရ။ ဗ်ဳႝေတွ္ ေဍံကေလင္စဵကၜဳင္ေဏာင္။ လၸဂြိင္မံင္ကုႝေဍံ။ ဗက္မံင္မိပ္ ဟြံကိတ္ကုႝအာယုက္ပုဟ္ ေကာန္ငၛာ္ဏံ”
ဂဇုန္မံင္ ပႜဲပါင္ၾတင္သၛိတုဲ နာဲညာဏ္ ေျဇာတ္မံင္ၐံက္တဝ္ရ။ စဿ႘ေက်ာဝ္မံင္လပၚဂၜံင္တုဲ ကူခ်ပ္မံင္ မြဲမြဲသာ္ရ။
* * * * * * * * * * * * * * * *
“ေဟအညာဏ္ အညာဏ္”
အတာ ကၜဳင္ပလံင္အရက္တုဲ မၛဳဟ္ကတုႝ နာဲညာဏ္ရ။
“ေအ အတာ၊ အသိင္ႏူဂယးေတံ အဲလွိင္အာမြဲလစုတ္ဢ”
“ဣၾသန္ ဗကန္လဝ္၊ ေဍံအာဖ်ာသဝ္တၛဲ၊ ဢငၛဳဟ္ေတွ္ လဵစမြဲလစုတ္ ေဍံဗကန္လဝ္ကုႝအဲ”
“ေအ ေအ အတာ”
လၛာ္ေက်ာဝ္ရံင္ နာဍ႘ကြက္လဝ္ ပႜဲဒယိုင္ဂွ္မၢး မသုန္နာဍ႘ျပင္ရ။ တၛဲေလဝ္ ၾကပ္ပၜိဳတ္ရ။ မုပဢဏံ ဟြံကေလင္စိုပ္ဏီေရာ။ စဵကၜဳင္မြဲတဲေလဝ္ ဢဏံ ဂြံတီ အေစာန္ေလံၐဝ္။ နာဲညာဏ္ စဝ္ေဖ်ံအရက္မြဲေခၚတုဲ ေဃာလၛာ္ေဖ်ံမံင္အရက္ဂွ္ အဗၜာဲမြဲ ဂစိုင္လဝ္ကႜိဳပ္တုဲ လုပ္ကၜဳင္အပႜဲသၛိရ။
“ေဟနာဲ ကႛ၊ ကႛ နာဲ ကႛ၊ ကႛကၜဳင္ ႏူဍဳင္ေဇှာ္လုႝေရာ နာဲ။ လဵပူစ ပရူပရာညိ အဲဍိက္အာတ္မိက္ရ”
နာဲညာဏ္ ဟုီခႜံက္ေဝင္စိုတ္ အဗၜာဲတုဲ တံင္ပတိတ္နင္ ေလံၐဝ္ ႏူဗဒင္ မြဲတှဳင္ရ။ မုက္မတ္ေလင္ ေတင္မၛိဳဟ္မံင္ သက္ဟုီဟြံမြဲရ။ အဗၜာဲေလဝ္ ေခႜပ္လဝ္မုက္မတ္တုဲ ေက်ာဝ္မံင္အပါဂွ္ ေတပ္ေတပ္ရ။
“ေကွ္ ဟုီစမ္၊ မှိဟ္ဂွ္ တဿာေဢာံတဲ၊ ဇကုဢ မုဢေထင္မံင္ေရာ၊ ေထာံသၛိ ေထာံဌာန္ ၾကာန္မံင္အလုႝေရာ ဟုီစမ္။ ကၜဳင္အဏံ ဗာန္မံင္ပႜဲဒယိုင္ဂွ္”
နာဲညာဏ္ ျဂဲတဲအဗၜာဲတုဲ ဓဇက္ဗစုက္ဏာ ပႜဲတမ္ဒယိုင္ရ။
“မုပဂြံတက္အဲေရာ အပါ”
အဗၜာဲ သဿာန္မံင္ အပါညးေတံ ၐိုဟ္ၐိုဟ္ႀသိဳဟ္ႀသိဳဟ္ရ။ ဆဂး အပါညးေတံ ကေလင္ကုႝဏာသြဟ္ ကုႝေလံၐဝ္ လတူစး အဗၜာဲ မြဲျဇဟတ္ရ။
“အပါ အဲသဿာန္မံင္ေလဝ္၊ မုပဂြံတက္အဲေရာ။ မုအဲပလဝ္ေရာ”
ၐိုန္ဂိမံင္ကုီေလဝ္ စြံလဝ္စိုတ္မၛိဳဟ္မၛိဳဟ္ ပေတင္လဝ္ သဿန္ပါင္တုဲ ကေလင္သဿာန္ဏာ အပါညးေတံရ။ နာဲညာဏ္ ထပ္တက္ဏာ ကုႝျဇဟတ္ လတူစးအဗၜာဲ မြဲလစုတ္ပၜန္ရ။ ဆဂး ကေပါတ္မြဲမြဲ ဒုင္လဝ္ ပႜဲစးအဗၜာဲေဏာင္ဂွ္ မိင္ရမ်ာင္ေလံဗက္ နာဲညာဏ္တီေကတ္ရ။ နာဲညာဏ္ ျဂဲေသၜာတ္ေထာံ ပေဠာံ အဗၜာဲရ။
လိက္ပလး ႀက႘ႀက႘မြဲအုပ္။
“ဣဏံ မုေရာ ဟုီစမ္”
“လိက္အုပ္”
“မုဢပေရာ”
“ခ်ဴလိက္”
“မုဟုီ၊ အဓိပၸါယ္ေဍံဂွ္ ဢဗေတာန္မံင္လိက္ ေသင္ဟာ”
“ေအ”
“ဘာလုႝေလဝ္ ဟြံပံက္ဏီ အခိင္ဏံ ဢအာတိုန္မံင္ တကၠသုႝလုႝေရာ ဟုီစမ္။ မြဲေႏွံ ဂိအာပၜန္ရ”
“အဲ အာေဗၲာန္မံင္လိက္မန္ ပႜဲအာစာဘာဆာန္ေလာန္၊ ဘဝေလဝ္ ဒးေဗၲာန္ေကတ္ေဏာင္။ ပညာေလဝ္ ဒးလၛတ္ေကတ္ လဿိဳန္ေဏာင္။ ဟြံမိက္တိုန္ဘာေလဝ္ အခိင္သၜးေတွ္ ဒးေဗၲာန္လိက္ေဏာင္။ မှိဟ္ဟြံေလပ္လိက္ဂွ္ တုပ္ညံင္မှိဟ္မတ္ကၜက္ကၜက္ေဏာင္ အာစာဟုီကုႝအဲ”
“အဲ မှိဟ္မတ္ကၜက္ကၜက္ ဟြံေသင္ပုဟ္၊ ထၞးစမ္ လိက္အုပ္”
ပႜဲလိက္အုပ္ ခ်ဴလဝ္လိက္ မြဲၐါေပှာန္ဂွ္ ဂြံဆုႝေကတ္ရ။ ဆဂး နာဲညာဏ္ ဗွ္ဟြံဒး။
“ေကွ္ နာဲတၜပညာ။ လိက္နာဲေဗၲာန္ဂွ္ ဗွ္ထၞးကုႝ စမ္”
“ႏုင္ထဝ္ပညာ ကၜတ္ဏာဟြံမာန္။ ႏြံပဿိက္ပညာ ကတ္အာဒုႝဗ်ဳ။ ---- ဟြံေလပ္ပညာ ညံင္ဂၜဵဇက္ကြ႘။ ညးလြ႘ပဍိက္ ညးဇိက္ညးထဲ။ ညးပ်ဲညးတက္ ညးခညက္ဒးဒုင္။”
နာဲညာဏ္မြဲ သုီမေအာန္စိုတ္ ဍာ္ရမတ္ကင္က႘မံင္ ႏူေဂြင္မတ္ဂွ္ ဇြိတ္သေပါတ္မံင္ စးေကာန္ဗၜာဲဇကုရ။ ဆဂး ညးမကေလင္စဵကၜဳင္ ႏူဖ်ာ မိဣၾသန္မြဲ ဟြံတီပရူဒဒွ္ဏံတုဲ ဗုႝလွင္မံင္ ပႜဲကႜိဳပ္ကှိန္ရ။ ။

သဇုိင္

အခိင္ဥတုကညင္ ယ်ာံေဒါဝ္တၛဲအေဃာဂတဵခိုဟ္မဒွ္ရ။ ဂတဵေလဝ္ဂတဵ အုဟ္ေလဝ္အုဟ္ က်ာဓျမာတ္တအ္ ပိုတ္ကၜဳင္ကီုေလဝ္ ဂတဵဂတာန္ဗြဲမေလာန္ရ။မံင္အပႜဲသှိင္သၛိတဲု ဇအိန္ဇရကႜဳဟ္ေမၜံလၲဴဥတုဏံ ေကြံေကြံရ။ ဟိုတ္ႏူဥတုဂတဵတဲု အဲဏအ္ေဍာင္ၐိုတ္အိုတ္ဇိုင္မံင္ကီုေလဝ္ ကာလေက်ာဝ္သၛ႘ရံင္အာ ဂတမုက္သၛိမၢး အႝု-- သ႘လျဗဵမိန္ၐါဇကုအာတ္ဒုင္ဒါန္ သၛဳဂွ္ဂြံဆႝုေကတ္ရ။ ကာလဂွ္မၢး “သ႘လတအ္ ကညညိအဵ”--ရဵသာ္ဝြံ သၢးတိုန္တဲု ဒဒွ္တၛဲယးဒွ္တၛဲတိင္ရဂွ္ ေသၢာံတီေကတ္ရ။ အဲဏအ္ဂတဵ ဂတာန္ေဍာင္ၐိုတ္မံင္ပႜဲသၛိရံင္စမ္--သ႘လတအ္ ေဍာင္ဟြံဂးယိုက္ေဂၜင္တာလ်ဳိင္သာသှာတဲု လတက္လဝ္ သၛာသၸေကာန္က်ာ္ဂ္ွအဲေရွ္ေသ္ွေကံြရ”
ၐုိန္ရတၛဲကၲဵၾကတ္ယီုဝါတ္ပဠက္ဓဇူကုီေလဝ္ ႐ုပ္သာ္က်ာ္ၾသ႘ႏြံကႝုအိျႏ႘ၵ ေကံြရဆႝုညာတ္ဒးမုက္ လ်ဳင္ သႜဳိက္ၐုိဟ္ၾသဳိဟ္ေကံြရ။
“သ႘လတအ္ဇူပေရေလဿာင္မဲြခ်ဳိန္ခဏကၜာ” အဲသၢးတဲုလုပ္ေကတ္ဍာ္ဂံက္က္ၐါျဗံက္ဒုင္ကႝုသ႘လၐါဂ္ွရ။
“ဘဝသ႘လတအ္ၐုိဟ္ၾသဳိဟ္ေကံြရဏါ”
အနက္သ႘လၐါ သ႘လေဍာတ္ညိဂ္ွ ဟိန္သုင္ဍာ္ဂံက္က္ဂ္ွ ေက်ာဝ္သၛ႘ကၜဳင္မုကၡဝါအဲရ။
“အဲဍိက္ဟီုဂ္ွေဗၜတ္အာဟာ သ႘လဘဝအဲဍိက္တအ္ေလဝ္ ဓဝိင္ၾတဳံ ဓဝိင္ေကာန္ဂံြစသုင္ ဂံြမံင္တုပ္ ကႝုညးတှဟ္သၟာင္အၡိင္ႏံြဟာ ဒးဂုိတ္ဂၥာန္မံင္ဘဝမှိဟ္ဏအ္ဂ္ွတၛဲမိပ္ေလဝ္ဟဿဲ ဒှာဲမိပ္ေလဝ္ဟဿဲရ။
ဘဝသ႘လတအ္ဂ္ွ ဒ္ွေကာန္က်ာ္တဲု ဓဝိင္ေသာကစံင္တူတအ္ ပၜဳိတ္သၟးမာန္ရ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေလဝ္ဟဿဲေတ္ွ ၐုိဟ္ၾသဳိဟ္ႏူဘဝအဲဍိက္တအ္ဏီရ။
သ႘လေဍာတ္ဏံဂ္ွ အဝဲေလဝ္ေဍာတ္သြတ္ ႐ုပ္သာ္က်ာ္ၾသ႘ေလဝ္ႏံြ အဝဲဏံေသၢာံသၸသ႘လမာန္ဂ္ွ ပါရမ႘ေဇှာ္ေကံြရဏါ ဂံြမူစိဝွွ္ေရာ”
အဲဂ္ွသီုေမတၲာသီုက႐ုဏါသီုကႝုသဒၶါပၚ လၲဴသ႘လဂ္ွတဲု ဟိန္လံင္စုတ္သၛဳဂွ္သဿာန္အာမဒ္ွရ။
ကာလဂွ္မၢး သ႘လဂ္ွယီုပၜဳပ္ ယြဳီဂၜိင္င္တုဲ သၢးတဵတုိန္ရ
“ဣစ႘--- သ႘လဏအ္ဂွ္ ္ဟုိတ္ႏူပါရမ႘ေဇှာ္တုဲဒ္ွကၜဳင္ဘဝသ႘လဟံြေသင္ရ ပႜဲဘဝသ႘လဏအ္ဆႝုဂဗတတ္ ၾကတ္ကၜဳင္ဝါတ္ဂါတ္ခက္ခုဲ ေဇှာ္ကႝုျဇဟတ္ေလာန္ဂ္ွေဖက္ဒကုိတ္အာ ဘဝမှိဟ္တုဲ စုိပ္ကၜဳင္ဘဝဏအ္ရ” “အဝ္ဗီုဂ္ွဟာ--- ယဝ္ရအၡိင္ႏံြေတ္ွအဲဍိက္ေလဝ္နဒဒ္ွဗဟုသုတမြဲမိက္ဂံြတီညာတ္ကီုရ”
“ဗီုဏံရဣစ႘”
ဘဝမှိဟ္ခ်ဳိန္ခဏဂွ္ မဟိုတ္ဒးဝါတ္ဂါတ္ခက္ခုဲဂလိုင္ဏအ္ကီုဂွ္ေရာ
ဒွ္မှိဟ္တုပ္ပ္ ကဆံင္ဘဝမှိဟ္ ဟြံတုပ္သဿဟ္ညးသၠအ္ရ။ ကံကုသုိလ္အတိက္ေတအ္ မပၲဳဲလဝ္ဒါနကုသိုလ္ ေတံကၜဳင္ကႝုဖႝုပႜဲဘဝဏအ္ဟာဟြံတီရ။ ကဠိတ္ကေဠာတ္လေဇာတ္လေမာဝ္ သာယာေျပျပံင္မြဲဒှာဲေလဝ္ ဟြံဆႝုဂဗဏီရ။
ေက်ာဝ္အာအပါဇကုမၢး ယဲမံင္မြဲသှာံျပင္အာရ။ ဆၐိုတ္ဗှတ္လြ႘ပရာမံင္ဂွ္ေလဝ္ ဗၜးဟြံခိုဟ္ဏီတဲု ေကၜာန္စဟြံမာန္ဏီရ။ ဗၵာဲအပါယဲဂွ္ မိဇကုသၵးဝ႘ဝတ္မံင္ဂွ္ရ သြံဖ်ာတိတ္ဖ်ာဟြံမာန္ မြဲသှာံျပင္အာကီုရ။ ေဒံၐါအေဃာမံင္ဘာဂွ္ ၾကပ္ဒးတိတ္ဇူေထာံႏူဘာ မဒွ္ကၜဳင္ရ။
မိစမၸာကူခ်ပ္ကႜင္ ကသပ္အိုတ္ကၜဳင္ကႜင္ရ။ ဂတွ္ဝ႘ယဲ ဂတွ္စသုင္တအ္ေလဝ္ ပႝုတိုန္႐ိုဟ္တၛဲ တမ္ကေမၜာန္ေလဝ္ဟြဲမြဲတဲု မိစမၸာ အခိင္သြံဖ်ာသြံဖ်ာအခိင္ဗၲမ္ မရတ္ေၾသာံပၜန္ေလဝ္ ပၲံ မ ရတ္ေၾသာံေဟင္ ေကၜာန္မံင္ဗီုဏအ္ဂွ္ ဟြံလအ္ခ်ဳိင္ေကၜာဝ္ပုင္အိုတ္ေဏာင္” ရဵသာ္ဝြံ သၵးစိုတ္ေဍာင္ေအာန္စိုတ္ ခိုဟ္ဂွ္ကူမံင္လဿဳိန္ရ။
မြဲတၛဲ---
“ေဟအ္--စမၸာ--စမၸာ-- ေသင္ဟာ”
ညးျဗဵက်ဳိင္က်ဝ္ဂတာပ္ေခတ္ ပေလဝ္ပေလတ္လဝ္ ေက်ဝ္ေဂါဝ္ဒးရးမံင္မြဲ သၵးဒွ္ညးဂွ္ေရာ အေဃာကူခ်ပ္သၛိတ္သၛ႘မံင္ဂွ္
“အဲေယန္သှာင္ေလဝ္--သမၲီဟြံဒးဟာ- ပ႙ုညးၐါရဲေလဝ္”
“အဝ္ေယန္သှာင္--သမၲီဒးရ ပ႙ုေဍာတ္တ္ေဝင္ကၜဳင္မြဲစြံဂွ္ သမၲီဒးအာရ။ ညံင္ဒးကလိင္အာညးသကအ္ ဒွ္အာမာန္-မုဒွ္ျပံင္သၜာဲအာဂလိုင္ဏအ္ေရာ”
“စမၸာ-- ဘဝမှိဟ္ပ႙ု မြဲခ်ဳိန္ခဏဓဝ္ရ။ အဲေလဝ္ဆႝုဂဗကၜဳင္ ဒဒိုက္ကပႝုႏူေဗွ္ဏီရ။ အဲေဖက္အာဒဒိုက္ဝါတ္္ မှိဟ္ေလာကဏအ္ရ။ အဲမိက္ဆႝုမိက္ညာတ္ ဒဒိုက္ျပာ္နာနာသာ္ဂွ္ရ။ တိတ္ဗၜးႏူဒဒိုက္မာန္ေတွ္ မုဒွ္ဒွ္အဲေကၜာန္ေဏာင္-ေဖ်ံသၢဳတ္သြာတ္ေကၜာန္ကၜဳင္တဲု ဘဝအဲျပံင္သၜာဲအာဗီုဏအ္ရ။ အခိင္လဿဳဟ္ဘဝသၛိစာ္္ဒွ္အာ ဘဝမံင္သၛိတိုက္ရ။ မိကႝုအပါေလဝ္ ဂြံမံင္ၐိုဟ္ဟ္ႀသဳိဟ္ဟ္ အာက်ာ္တိုန္ဘာ
မင္သ႘ပဿဝ္ဓဝ္မာန္ရ”
မိစမၸာ ဟိန္ကၜင္မံင္အေရဝ္ေယန္သှာင္ဂွ္ ဓေရပ္မံင္မတ္ေတပ္ပ္။ စိုတ္ေလဝ္လုပ္စကၜဳင္ လၲဴဘဝေယန္ သှာင္ေက်ဝ္ေဂါဝ္တဵ မံင္လဿဳဟ္ဂွ္ရ။ ဘဝေယန္သှာင္မြဲအခိင္ေတံ ဗီုစမၸာကီုရ။ ဒဒိုက္ျပာ္စာ္မွာ္ကၜဳင္ရ။ လဿဳဟ္ဘဝေဍံေက်ဝ္ေဂါဝ္ေကြံရ။ မတ္ၐိုဟ္ေကြံရ။ ႐ိုဟ္ဂိတုေလဝ္ ေဍံပၜံင္လႈဲကႝုသၛိေဍံမာန္ဂွ္ စမၸာစိုတ္လုပ္စေကြံရ။
“အဝ္-- ေယန္သှာင္ ဘဝအဲဒးယႝုသြံမံင္ဖ်ာ သတ္ဆုဏအ္ဂွ္ မြဲတၛဲဂြံၾသန္ၐါပိလၛီဂွ္ မာဂလရ။ ယဝ္ရေဗွ္႐ုီ
ဗင္ကႝုအဲမာန္ေတွ္ တင္ဂုဏ္ရ--အဲဂွ္ မူေလဝ္ဟြံတီ--မုအဆက္ေလဝ္ ဟြံမြဲေသင္ဟာ”
“လၸဖအိုတ္အခိင္ဏအ္ရ -အာျပဟ္ဂွ္ ဒွ္ဂုဏ္ျပဟ္ရ။ အဲေလဝ္ညံင္ဒွ္ကေမၜာန္ဖန္ဖက္႐ုီဗင္ကႝုေဏာင္”
စပၲံဆႝုဂဗကႝုေယန္သှာင္ဂွ္ ဘဝစမၸာျပံင္သၜာဲအာကီုရမဒွ္ရ။ စမၸာကၜဟ္ထေဝင္ခြက္နဖ်ာတဲု သြက္ဂြံအာ ဍဳင္ေသံ အတိုင္ေယန္သှာင္ ဆက္ေတာဲလဝ္ကႝု ညးျဗဵပၜံင္စမှိဟ္ဂွ္တဲု ပြဳိင္ပိပန္မသုန္တၛဲ အးကၜဳင္တုန္ ဆန္မံင္တဲု သြက္မိမဇကု ဂြံစသုင္ဂွ္ ဂၜာဲေဒၜံၾသန္တဲု တိတ္အာရ။
စမၸာေလဝ္ မှိဟ္ျဗဵဘဝတုပ္ဗီုဇကု ညးမသုန္ပံင္ေကာံဂြံတဲု စိုတ္ဟြံေဍာင္စိုတ္ေဖက္ေကၜံအာရ။ ခ်ဳိတ္ေတွ္ တိပိုင္ ဂ်ဳိင္ေတွ္ ဓလဝ္ကႜဳိင္ထဝ္လဝ္စိုတ္ဂွ္ေလဝ္ လေဆာဝ္အေဃာအာတရဵ ဍာ္ရမတ္ ကၜတ္ေဇြာတ္ ေစွ္ကီု မဒွ္ရ။
လၲဴကြ႘စက္ဂွ္ အတိုင္ညးပၜံင္မှိဟ္ဗကန္ကႝုလဝ္ ၾသဝါဒေဟင္ မံင္သၛိတ္ျဇအိုတ္ရ။ ကသပ္ညးကုညးအၛိတ္သ႘မံင္ရ။ စိုတ္ေလဝ္ခ်႘ သႜ႘ၿဂဳိဟ္ေလဝ္ယာ္ရ။ ဂၜံင္တရဵ အၾကာဒႝုအၾကာၿဂိပ္ဗီု ဏအ္ဂွ္ လဿဳဟ္မြဲဝါေဟင္ေကင္အာကၜဳင္ မဒွ္ရ။
တၛဲေလဝ္ဂတဵ ပုင္ေလဝ္ဗ်ဳႝကဟင္ကၜဳင္ရ။ ၐုိန္တၛဲစူဓဝ္မံင္ကီုေလဝ္ပုင္ဂယး ဒွ္ပုင္သဝ္တၛဲရ။
“ဣဢဲ--အခိင္လႝု ပ႙ုစိုပ္က်ာ္ပိေရာ”
“အခိင္စိုပ္ဟီုဟြံမာန္ဏီပုဟ္-ကေမၜာန္ေဗွ္တံဟြံေသင္”
“ပ႙ုပယ်ဳႝပုင္”
“ေဂြါအ္စပုင္မြဲဓဂါပ္မုဒွ္ေရာ--ပုင္ဂွ္ကိစၥဟြံေဇှာ္--ညံင္ဂြံစိုပ္တရဵဂွ္ ပဿိက္ေဇှာ္မံင္”
စမၸာကႝုသကအ္ရဲတအ္ သၛိတ္ျဇအာပၜန္ရ။ ကြ႘စက္တတ္ဒႝုၿဂိပ္ဆက္အာမံင္ကီုေလဝ္ ဒႝုလဿဳဟ္ဟြံစိုပ္ဒှာဲအာဂွ္ဏီရ။ မြဲဒၿမိပ္ဂၜံင္ဂွ္ ကြ႘စက္အာတရဵမြဲမေလဝ္ ဟြံညာတ္ တၛဲေလဝ္ဒေယာံလၛဳႝဂွ္ ဒကုဲ လၛဳႝတိက္သၜိင္အိုတ္ရ။
ကြ႘စက္ေဒါအ္အာမြဲအသိင္ေဇှာ္ ဗြဲမထတ္သၠာတ္တဲု မှိဟ္ဒကုဲသၜိင္မံင္တအ္ ကပိုက္ဇီုဒးညးသကအ္တဲု တကိုတ္ငၛဳဟ္အာအိုတ္ရ။ မၜာ္မတ္ေက်ာဝ္ဒးအာမၢး ဂတကြ႘စက္ညးရပ္လြဟ္မှိဟ္ျမံတအ္ ဆႝုတာလဝ္ဂတမုက္ကြ႘စက္တဲု--
“ညိလၸခ်႘--ေစွ္ႏူကြ႘စက္သီုဖအိုတ္”
သီုကႝုဗယ်ာံလဝ္ေသနာတ္တဲု ကႝုအမိင္ေစွ္ရ။ မှိဟ္လၲဴကြ႘စက္တံေလဝ္ ညးၾတံဳညးျဗဵဂြံေကၜင္ပၜန္ ဗီုဗ႘ဒ႘ယႝု ပႜဲ႐ုပ္ဂမ်ဳိင္ဂွ္ ညးမြဲေဟင္ဟြံကူခ်ပ္ဒးဟာဟြံတီ--ေစွ္ႏူလၲဴကြ႘စက္အတိုင္အမိင္ေဍံသီုဖအိုတ္ရ။ လၲဴကြ႘စက္ ဏအ္ သၢံင္အာဇာနဲ မှိဟ္ေကၜင္ပၜန္ေဍံပါဲကၜဳင္မြဲေတွ္ခိုဟ္ဍာံရ။ ၐိုန္ရစမၸာကူခ်ပ္ ဒးမြဲလစုတကီုေလဝ္ ငၛဳက္ဂအိုင္လဝ္ ကႜဳိပ္ဒုင္ကုတ္ကအ္ဖအိုတ္ရဂွ္ ဂြံညာတ္ေကတ္ရ။
“ေကဟ္--ကြာ္အာဂတ” ဂးတဲု ပယ်ာံေသနာတ္ေကာ္ဏာရ။ မှိဟ္မြဲသကအ္ ညးၾတံဳမြဲကႜဳိပ္ ညးျဗဵမြဲကႜဳိပ္ ပၚေထာံၐါကႜဳိပ္ရ။ ကႜဳိပ္ညးျဗဵဂွ္ ညးရပ္လြဟ္ကဿာဲလဝ္ေသနာတ္ပိ သၸကႜဳိပ္ပၜတရဵေကာ္ဏာရ။
ဟိုတ္ႏူေဖက္လကိုတ္မံင္အိုတ္တဲု ဗ်ဳႝပုင္ထင္ဍာ္ ကအ္ကွ္မတ္ဒကုဲေဍာင္ၐိုတ္တအ္ ေကၜံျပးဇးအာအိုတ္ ရ။
ေဒါမ္မ္လာ္လာ္ကြာ္အာမံင္ဂွ္ ဒမၜဳတအ္ေလဝ္ဂၜဳတိုန္ဂၜဳတိုန္ ႏူဂၜံင္ကြ႘စက္ဂွ္ေလဝ္ ေသၛာဲေသၛာဲတိတ္အာရ။ ပႜဲလေဒါဝ္ၿဂဳိပ္ဂှိင္ဏအ္ဂွ္ ႏူရမ်ာင္ဂေစံေမှံတအ္တဲု မူအရာမြဲဟြံမိင္ေကတ္သက္က္ရ။ လၲဴဂၜးအာကာသေတံဂွ္ေလဝ္ သၟာင္ႏူလ်းသှံင္တိုပ္ေတဝ္တအ္တဲု မုေလဝ္ဟြံဆႝုညာတ္ရ။ သဿိင္ဂိတုေလဝ္ ပႜဲဗၲံဏံေအာပ္ေကၜံမံင္ရ။
ပႜဲလဂါမ္တဲု မြဲလဂါမ္တိုန္မံင္ဂတေတံဂွ္ ဒှာဲဂွ္ဒွ္ဒှာဲလႝုေရာ ၐိုန္ဟြံဟီုပၲိတ္ကီုေလဝ္ ဒွ္ဒှာဲခိုဟ္ကႝုဖႝုေရာင္ဂွ္ ပႜဲဟဒယစိုတ္ညးမြဲဓဝ္ေလဝ္ ဟြံပေတွ္ေကတ္တုပ္ပ္အိုတ္ရ။
ေတာ္ဆခ်ိင္ဗၞတ္မၢး အခိင္ၾကပ္ကၜဳင္ကႝု သဂါဗၲံရဂွ္မၵးေထင္ေကတ္ရ။ စိုပ္ကၜဳင္ဗဒါဲတာဲမြဲမရ။ တာဲဂွ္ဒွ္ဒှာဲဗဒိုပ္ညးတအ္ေရာင္မဒွ္ရ။
မှိဟ္ရပ္လြဟ္မြဲတိတ္ကၜဳင္ႏူတာဲဂွ္တဲု ေဍံတအ္ဟီုမံင္သာသာဂွ္ ၐိုန္ဟြံမိင္ရမ်ာင္ကီုေလဝ္ အဓိပၸါယ္ဂွ္ဟြံမိင္ကၜးကၜးရ။
စမၸာတအ္ ညးမသုန္မြဲဒှာဲ သၟာင္ႏူဂွ္မြဲဒှာဲပၚျပးလဝ္ပၜန္ရ။
“သြက္ဂြံၿဂိပ္ညိဓဝ္လၸခ်ပ္--ၿဂိပ္ေတွ္ပန္ဂစိုတ္ေဏာင္” သြဝ္အမိင္ဂစိုတ္ဂွ္ ေဖက္ကေဝင္ကဝံက္မံင္ အိုတ္ရ။
“မုေဍံသၸကႝုပ႙ုေရာတီ”
“ကံကုသႝုရ”
“ဂၜာဲတသိုက္ဆႝုဒဒိုက္ဂွ္ ဒဟ္ပ႙ုေဇတ္တ္ရ”
ကၜတ္ကေသဲေကတ္နရမ်ာင္က်ာသၛိတ္တ္ရ။
“မံင္ကႝုသတိ”
ညးမြဲကႝုညးမြဲကႝုသတိ ညးသၠအ္ရ။ တဲုမၢးသၛိတ္ျဇအာပၜန္ရ။ ကၜတ္ကၜင္မံင္ဗ႐ုဇိုင္ရ။ ဟိန္ဂွ္တိက္သၜိင္အာ မြဲခ်ဳိန္ခဏ ဂြံမိင္ေကတ္ရမ်ာင္ေသနာတ္လြဟ္ဗ႐ုတိုန္ကၜဳင္တဲု တကိုတ္ငၛဳဟ္အာအိုတ္ရ။
ဗ႐ုဇုိင္ၿဂိပ္ၾကပ္ကၜဳင္တဲု သၢးတဵရ။
“ညးျဗဵတံလၸကႝုဗၜးအာ--စြံသတိတဲုေကာ္ဏာ”
သီုသှသီုဇကုတအ္ ျဂိပ္မြဲေဒှာဝ္ပၜန္ရ။ စမၸာဟိန္ၿဂိပ္ေဆဝ္ေစွ္အာခၜဳိင္ဗၜဳိက္ပၜဳတ္အာရ။ ဟိန္ၿဂိပ္မှိဟ္ယအ္အာမြဲတဲု ေဍံတံဗက္ဂၜာဲေက်ာဝ္သၛ႘ကီုေလဝ္ ဗ႐ုရမ်ာင္ေသနာတ္ကႜတ္ၾကပ္ကၜဳင္ဂွ္တဲု ယွအ္အိုတ္တဲု “မြဲဏံဂွ္ေကၜာံေထာံရ-ေသွ္ဂွ္လၸကႝုေကၜံ” ရဵသာ္ဝြံသၢးတဵတဲု ေဍံတံတိတ္အာႏူဒှာဲဂွ္ရ။
ကာလဂဟ္ေဟင္ စမၸဂံင္ယီုတိုန္။ ခၜဳိင္ဂွ္ဒဟ္ပၜိဳင္ေၾတံမြဲကီုေလဝ္ ကာလလအ္လတဲု ဍာ္ကွ္မံင္တဲု ေပင္မံင္ကႝုထဿိက္သၜဆုဒုန္ကွ္ကွ္တအ္ရ။
ဗ႐ုဇိုင္ေသၛာဲေသၛာဲတိတ္အာတဲု ဂြံေဖ်ံရခ်ပ္တယု တံင္ဓဇ်ာ္ေကတ္႐ိုဟ္ကှက္ဆုဒုန္တအ္တဲု ဂၜဳိက္ဂစာန္ တိုန္ ႏူပၜဳိင္ေၾတံဂွ္ရ။
သၟာင္ႏူက်ာ္တဲု ေသၢာံပဓာန္စဟြံမြဲရသၢးတဲု ပေတွ္ဂုဏ္က်ာ္ ဂုဏ္မိမသၸသစၥတဲု ၿဂိပ္ဒဵတိတ္ကၜဳင္ႏူဒှာဲဂွ္ရ။
ၿဂိပ္တဲုၿဂိပ္ပၜန္ ၿဂိပ္တဲုၿဂိပ္ပၜန္ ၿဂိပ္ကၜဳင္မံင္ဂွ္ ေဍာင္ၐိုတ္အိုတ္ဓတ္ေလာန္တဲု စႝုကႝုေဒါမ္လာ္ဝိုတ္အာ မဒွ္ရ။ ဝိုတ္ဝဲုအာ ဗြဲမလံကာဖါ ကာလဂြံသတိမၜာ္တိုန္မတ္မၢး
“ၾသယာဲ” ကညာင္ကေရဲတဲု ေကလင္ဝိုတ္အာပၜန္ရ။
“ဣဝုတ္--လၸေဖက္--ဣဏအ္ဒှာဲတာဲဂူေဏာင္ ေလာန္ၐက္ကၜဳင္ဒှာဲသှတအ္ရ။
“လၸေကတ္စဒုဟ္ညိ ေဖက္ေလာန္တဲု ကႛာင္တိုန္ဒးရ”
“ေကာန္ဝုတ္ ဂြံသတိရဟာ ဣဏအ္ ဣစ႘တုပ္လဝ္ပုင္သြတအ္ဂွ္ စမြဲတဲစမ္”
စမၸာဆႝုဂဗဒး ပုင္သြကတဵကတဵကႝု သြေသှဝ္ကှပ္တအ္မၢး ပယ်ဳႝထင္မံင္တဲု စေထာံမိပ္မိပ္ရ။
“ဂုဏ္ဣစ႘တံ မြဲအာယုက္အဲဟြံဝိုတ္မာန္ရအဵ-- ဘဝဣစ႘တအ္ ၐိုဟ္ႀသဳိဟ္ေကြံရဏာ”
“ေအဝ္-ေအဝ္ ညးျဗဵဗီုေကာန္ဝုတ္တံ ဂၜာဲတသိုက္ဆႝုဒဒိုက္ ဘဝးဒးလီုလာ္ ဒးဒုင္သြံရာန္စဂွ္ ဂြံဆႝုေကတ္ဗြဲမဂၜဳိင္ရ၊ မံင္ဗၵာဲယာဲအပါတဲု ေကၜာန္စၐိုဟ္ဟ္ႀသဳိဟ္ဟ္ညိ”
ညးတၜေစတနာ တၜဂူျဗဵႀတံဳၐါဂွ္ စိုတ္ခိုဟ္ ယႝုလၢဴမင္မြဲေကာန္ဂကူတဲု ညးတအ္ ပၜံင္ဗၥဳိပ္ဒႝုစိုပ္ဇေရင္မိမၐါဂွ္ ရ။
“တသိုက္ေဇတ္ဟီုဂွ္ အဲဂၜာဲဆႝုအာရ” သ႘လၐါဇကု တိတ္စႜးအာႏူသၛိဇကု ကီုေလဝ္ ကူခ်ပ္ဒးဘဝညးျဗဵ လၛဳႝဂၜာဲမံင္တသိုက္အခိုက္နာနာတအ္ဂွ္ရ။

မိေလးမြန္

အိမ္ကိုျပန္မေရာက္ျဖစ္တာ ၁၀ႏွစ္တင္းတင္းရွိခဲ့ေလၿပီ။ ခ်စ္ေသာအမိေျမ ျမန္မာျပည္၏ သာယာ လွပမႈေအးခ်မ္းလွတဲ့ ေတာရြာအေလ့အထေလး ဓေလ့ေလးေတြကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးရွိခဲ့သည္မွာ ျမန္မာျပည္ ပြားတိုင္း ျပည္သူအမ်ားစိတ္ထဲ၀ယ္ ကိန္း၀ပ္ေန မည္မွာ ယံုၾကည္မိပါသည္။ မိသားစု၏ ေႏြးေထြးေသာ အထိအေတြ႕ေလးေတြကိုလည္း လြမ္းေမာခဲ့ရသလို ကိုယ့္လိုဘ၀တူမ်ား လည္း လြမ္းေမာေနမိလိမ့္မည္ဟု တပ္အပ္ေတြးေတာမိျပန္ပါသည္။ အမိေျမကို ေျခခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ေမြးရပ္ေျမမွာ ျမစ္သံလြင္ေလး အသြင္သြင္စီးဆင္းေနမႈ ေအာက္၀ယ္ေလညင္းေလးတခ်က္ တိုးေ၀ွ႕ လာသည့္အလား ရင္ထဲတြင္ေအးမွ် ၾကည္လင္လွေပသည္။ ထိုၾကည္လင္ေအးမွ်မႈကို ကိုယ္ႏွင့္အတူ အေဖာ္လိုက္လည္ေသာ ကိုယ္မိတ္ေဆြလည္း ခံစားရလိမ့္မည္ဟုယံုၾကည္ပါသည္။သို႕ေသာ္….. "ဗိုလ္မွဴး..ဗိုလ္မွဴး ေကာင္မေလးအိမ္က ဒီမွာ..ဗိုလ္မွဴး ဗိုလ္မွဴး ဒီမွာေတြ႕ၿပီ ေတြ႕ၿပီ"
ကိုယ္အိမ္မတ္ေလသည္လား။ အျပင္မွအမွန္တကယ္ျဖစ္ေလသည္လားမေတြးတက္။ ကိုယ္ေတြး ရင္းထြက္ေပါက္ရွာေနမိသည္။ အရာရာကိုကိုယ္မွလြဲ၍ မည္သူမွသိမည္မဟုတ္။ ကိုယ့္လို ၁၀ႏွစ္နီပါးမွ် ျမန္မာျပည္ႏွင့္ေကြးကြင္းခဲ့ၿပီး စစ္အစိုးရမ်ား၏ ဆန္႕က်င္သူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားမ်ားထဲသို႕ က်င္လည္ခဲ့ၿပီးမွ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို တမ္းတသတိရစိတ္ျဖင့္ အရဲစြန္႕ကာ အိမ္ျပန္ခဲ့ သူပုန္မ တေယာက္အေနျဖင့္ ရုတ္တရက္ဆိုလွ်င္ ထြက္ေပါက္ရွာမိသည္ဆိုလွ်င္ အမွားဟုမဆိုႏိုင္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္နားစြင့္မိခဲ့သည္။ နာရီကိုငံု႕ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ နံနက္ (၁)နာရီေတာင္ထိုးလုၿပီ။ ဧကန္န အသားထဲမွေလာက္ထြက္ၿပီဟု ကိုယ္ေတြးေတာေနမိသည္။ မိနစ္အနည္း ငယ္ေလာက္ၾကာေသာ္ အိမ္းနီခ်င္းမွ ရိႈက္ငိုသံမ်ား အျငင္းပြား သံမ်ားကို ကိုယ္ေသခ်ာစြာၾကားလိုက္မိသည္။
" ဒါမိန္းကေလး တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခုခံကာကြယ္ပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္"
" ဟုတ္တယ္ ေကာင္မေလးမွာအျပစ္မရွိဘူး. အဲ့ဒီရဲေဘာ္က သူ႕ကိုအတင္းလိုက္ ဆြဲတာ"
"ဘာ! အျပစ္မရွိဘူးဟုတ္လား။ ေျခာက္လက္မဓါးနဲ႕ထိုးၿပီး ဟင္းရြက္ ကန္စြန္း ရြက္လိုလမ္း ေဘးမွာ ျပစ္ထားခံရတာ က်ဳပ္ရဲေဘာ္အတြက္က်ဳပ္ၿငိမ္ေနရမွာလား။ ဟိတ္ေကာင္ေတြ ဘာလုပ္ေနၾက တာလဲ ေကာင္မေလးကိုဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္"
အျဖစ္အျပတ္မ်ားအားလံုးက ျမန္ဆန္လြန္းေပသည္။ ရပ္ရြာဥကၠဌႏွင့္ ရဲေဘာ္တစ္အုပ္ ၾကားမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လက္ထိပ္ႏွင့္ပါသြားသည္ကိုအာရုဏ္ျဖင့္သိလိုက္ရၿပီး မေၾကမနပ္ ျဖင့္ဆဲဆို သံမ်ား ႀကိမ္းေမာင္းသံမ်ားႏွင့္အတူ ယင္းတို႕ေနာက္မွ ေခြးတအုပ္ မေၾကမနပ္ျဖင့္ လိုက္လံထိုးခိုက္သံမ်ားျဖင့္ ေမွ်ာပါသြားေလသည္။ ၎ေခြးေဟာင္သံမ်ား စစ္ဖိနပ္သံမ်ား တေျဖးေျဖးျဖင့္ေ၀းကြာသြားမွျဖင့္ ကိုယ္ "ဟင္း"နက္ သက္ျပင္း ေျဖးေျဖးေလးခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္ “ဟင္း” မခ်ႏိုင္ေသးသူမ်ား ရွိေနေသးသည္
"ေနၾကဦးေပါ့ကြာ မနက္ေတာ့ေတြ႕ဦးမယ္။ ငစိုးညီမျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီကိစၥ ဘယ္သူမွားတယ္ မွန္တယ္ဆိုတာ ငါသြားေမးဦးမယ္။ ငစိုးညီမက ဟိုမွာဥပေဒဘာသာရပ္ ေတြဘာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလ့လာ ထားတယ္ၾကားတယ္"
"က်မလည္းလံုး၀မေၾကနပ္ဘူး။ ေကာင္မေလးမွာ ဘာမွအျပစ္ရွိတာမွမဟုတ္ဘဲ။ ဟိုရဲေဘာ္က အတင္းလိုက္ဆြဲလို႕တာ မဆြဲရင္ဘာမွျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့လ ကလည္း အဲ့ဒီေကာင္ေပါ့ ေတာင္ပိုင္းက အဖြားအိုတစ္ေယာက္ကို မုဒိမ္းက်င့္ လိုက္တယ္ေလ။ ေငြ(၅၀၀၀)က်ပ္နဲ႕ ေက်ေအးေပး လိုက္ရတယ္။ ဒီေကာင္ေတြလံုး၀မတရားဘူး"
ထိုေမတၱာပို႕သံမ်ားႏွင့္အတူ ရြာဦးေက်ာင္းမွ အုန္းေမာင္းတီးသံမ်ားမွာ ဖားေဆာင္းၿမိဳးေလး၏ မနက္ခင္း အာရုဏ္အတက္ကို ႀကိဳဆိုေနေပသည္။ ႏွဖူးေပၚလက္တင္ရင္း…..
ကိုယ္အေတြးရၾကပ္ရျပန္ပါၿပီ။ငစိုး မိမိ၏အကို ကိုပင္ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္ သို႕ျဖစ္ပါ၍ ငစိုး ဟုဆိုရလ်င္။ ယင္းကိစၥ ကိုယ္ဘယ္လိုကူညီေျဖရွင္းေပးရမည္နည္း။ ျမန္မာျပည္သို႕ ဦးဆံုးေျခခ်လိုက္ သည့္ေန႕၀ယ္ အကုသိုလ္ဆိုက္သည္ဟုသာ ကံကိုသာပံုခ်လိုက္မိေပသည္။
ဖားေဆာင္းၿမိဳ႕ဟုသာ သမုတ္ေပမဲ့လည္း ဖြ႕ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ေနာက္ေႏွးေသာ ေနရာေလးျဖစ္၍ ရပ္ဓေလ့ရြာဓေလ့ေလးမ်ားက မေျပာက္ႏိုင္ခဲ့။ ဘုရားပြဲမ်ား ရပ္ပြဲရြာပြဲမ်ားရွိလွ်င္ ဘာသာမခြဲ သြားလာ လႈပ္ရွားေနသူမ်ားမွာ ဖားေဆာင္းၿမိဳ႕ရပ္ကြပ္အသီးသီးေန သူအမ်ားပင္တည္း။
မနက္ေရာင္နီပ်ိဳးသည္ႏွင့္ ညအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သိလိုသိျငား အေမ့ကိုကိုယ္တီး ေခါက္ၾကည့္မိ သည္။ သို႕ေသာ္ဘာမွမထူး။
" အေမ..အေန႕ကအေမပြဲသြားတာ ပြဲခင္းထဲမွာ စစ္သားေတြရန္ျဖစ္တယ္ဆို"
"အေမ..မသိပါဘူးသမီးရယ္။ ဘာမွမၾကားရဘူးဘဲ"
ယင္းအေျဖေၾကာင္း ကိုယ္ႏွင့္အတူ ပါလာေသာသူငယ္ခ်င္းမွာ ဂရုဏာေသာေသာျဖစ္ကာ
ကိုယ္တို႕၏စကား၀ိုင္းေလးထဲ ၀င္ပါလာရပါေတာ့သည္။
" အဲ့ဒါေၾကာင့္ အေမ့ကိုေျပာတာေပါ့။ အသက္ကလည္းႀကီးၿပီ။ နားကလည္း မေကာင္းနဲ႕ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ မသြားပါနဲ႕ဆို အေမကမွမေနတာ။ ကိုယ့္သမီးေလး အိမ္ျပန္လာတဲ့ညမွာကိုဘဲ အေမကပြဲသြား ေသးတယ္"
ယင္းအခ်ိန္တြင္ မနက္ေစာေစာ အကိုေပါက္ခ်လာေလေတာ့သည္
"အေမ့ကေျပာလဲေျပာခ်င္စရာဘဲ၊ မေန႕က အေမတို႕သြားလည္တဲ့ ပြဲခင္းထဲမွာ အီမိုးသူငယ္ခ်င္း မိစုတေယာက္ စစ္သားနဲ႕ဆြဲလားရမ္းလားျဖစ္လို႕ အီမိုးလက္ထဲက ပန္းသီးခြာစားတဲ့ ဓါးနဲ႕အဲ့ဒီစစ္သားကို ထိုးထည့္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္အီသြာတယ္ေျပာ သံၾကားတယ္.. ၿပီးေတာ့အေမကလည္း ညီမသူငယ္ခ်င္း ေျပာတာလဲဟုတ္သား ညီမေလးကမေန႕ကမွအိမ္ျပန္ေရာက္တာ အေမကပြဲသြားၾကည့္ေတာ့ ညိမေလးချမာ မိသားစုကိုေတြ႕လို႕ ၁၀ႏွစ္လံုးဘယ္မွာအလြမ္းေျပမတုန္း အေမရ"
“အင္းပါ သားရယ္ေနာက္အေမ မသြားေတာ့ဘူး”
" အကို အခုဘယ္ဘျပန္လာတာလဲ"
" ၿမိဳ႕ထဲေတာင္ေရာက္ခဲ့ၿပီးၿပီ.. အကိုေတာင္စိတ္ပူေနတာ. ညကဟိုေကာင္ေတြ မဟုတ္တရမ္းသြား ေျပာလို႕ ညီမတို႕ကို လာစစ္တာလို႕ ထင္ေနတာ ညကတည္းကညီမဆီလာမလို႕ သမီးငယ္ေလးက တအီအီျဖစ္ေနတာနဲ႕မလာျဖစ္ဘူး။. ခုမဘဲစိတ္ေအးသြားရ ေတာ့တယ္"
"အကိုေျပာတဲ့ ဟိုေကာင္ေတြဆိုတာက"
" ေၾသာ္.. အကို႕မိန္းမဘက္က အမ်ိဳးေတြပါ. ဒီေကာင္ေတြက နည္းနည္းမွ အက်င့္ ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး"
ကိုယ္ သက္ျပင္းကေလး ေျဖးေျဖးေလးခ်မိပါသည္။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို အေမသာမသိတာ အျခားသူစိမ္း ေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကို သိထားသည္မဟုတ္ပါလား။
"ထားပါေတာ့အကိုရယ္.. ညကကိစၥၿမိဳ႕ထဲသြားၾကည့္တာ ဘာထူးလဲ"
" ညီမေလးေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတယ္.. ညကအီမိုးတို႕လာေခၚတာ ညီမလိုက္ မသြားလို႕ ..လိုက္ သြားရင္ အမႈတြဲထဲမွာ ပါသြားဦးမယ္။ ဒီေကာင္ေတြကြာ စစ္သားေတြျဖစ္ ၿပီးေတာ့ေတာ္ ေတာ္ရမ္းတာဘဲ၊ မိစုကို အဲ့ဒီေကာင္ကႀကိဳက္ေနတာတဲ့ အဲ့ဒါရည္းစားစကား လိုက္ေျပာတာ ေကာင္းေကာင္း မေျပာဘူးေလ၊ ေကာင္မေလးကို ဟိုဆြဲဒီဆြဲလုပ္္ေတာ့ အစကေကာင္မေလးကလည္း မလုပ္နဲ႕ေပါ့၊ တေခါက္ ႏွစ္ေခါက္ တြန္းထုတ္ျပစ္တယ္၊ ေနာက္ ဆံုးေတာ့လည္း မခံႏိုင္တာနဲ႕ ဆြဲမိဆြဲရာလုပ္မိတာေပါ့၊
" အင္း.. ေကာင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ထိသြားလားအကို"
"ေျပာတာဘဲ.ဘယ္လိုေဆးရံုေရာက္သြားလည္းလို႕ေတာ့မသိပါဘူးကြာ.ညီမေလး ဟုိမွာၾကည့္စမ္း"
အကိုညြန္ျပရာသို႕ ကိုယ္ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။ ညတုန္းက အခင္းျဖစ္ပြားသည့္အိမ္.. စစ္ သားတခုႏွင့္ ရပ္ရြာဥကၠဌတို႕ဘာေတြမွန္းမသိ ေကာင္မေလး၏ ေယာက္ဖ၊အမတို႕ႏွင့္ အျငင္းပြား ေနၾကသည္။ ထို႕ေနာက္မိမိတို႕ ရွိရာသို႕လက္ညိဳးညြန္ရာ စစ္သားတခုႏွင့္အတူ ဥကၠဌႏွင့္ တကြေကာင္မေလး၏ ေယာက္ဖ (ေကာင္မေလး၏ေယာက္ဖသည္ တခ်ိန္ကအကိုယူထား ခဲ့ဖူးေသာ မိန္းမ၏အကိုပင္ျဖစ္ေပသည္) တို႕သည္မိမိတို႕စကားေျပာရာ မီးပံုနားတို႕ေရာက္ လာပါသည္။ ကိုယ္ႏွင့္အတူပါလာေသာ ကိုယ္ သူငယ္ခ်င္းမွ ကိုယ့္ကို လက္ခိုးတို႕၍ ေရွာင္ ေနရန္ေျပာေသာ္လည္း ကိုယ္ဟန္မျပတ္ ရပ္ေနမိပါသည္။ ၎တို႕ထဲမွာဆရာျဖစ္ဟန္တူ ေသာစစ္သားတစ္ဦးမွ မိမိတို႕ကို
"အမိတို႕ ဘယ္ကလာၾကသလဲ.မွတ္ပံုတင္ေလးတခ်က္ေလာက္"
"ဒါက်မရဲ႕မွတ္ပံုတင္နဲ႕ေက်ာင္းသားကဒ္. ဒါကက်မရဲ႕မိေဆြ အင္းထဲကေနလာ တာ. ဥကၠဌကို ေမးၾကည့္လိုက္"ဟု တြန္းပို႕လိုက္မိသည္။
" ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ. သူတို႕က်ေတာ့္ဆီမွာဧည့္စာရင္းတိုင္ထားပါတယ္"
"ေအးေပါ့ဗ်ာ က်ေတာ္တို႕က တာ၀န္အရေမးရတာပါ. မွတ္ပံုတင္အရဆိုရင္ အမိက ဒီကလူဘဲ. ဒါေပမဲ့မေတြ႕တာၾကာလို႕ ဘယ္ကေနျပန္လာတာလည္း. ၿပီးေတာ့မွတ္ပံုတင္အရ လဲရမွာလဲ ႏွစ္ေတြအရမ္း ေက်ာ္ေနၿပီေကာ"
"မေတြ႕တာၾကာရေအာင္ ရွင္တို႕က ဒီမွာတာ၀န္က်တာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီ လည္း" လို႕ကိုယ္အရဲ စြန္႕ၿပီးေမးလိုက္မိပါသည္။
ထိုအခါ ဥကၠမွ “ဟုတ္သားဘဲ ဗိုလ္ႀကီးရာ” ေျပာဆိုၿပီး
"ကဲပါဗ်ာ က်ေတာ္တို႕လည္း ကိစၥရွိေသးလို႕ ေနာ္မွလာခဲ့ဦးမယ္" ဟုေျပာၿပီး ထြက္ သြားၾကရာ ကိုယ္မဲ့ၿပံဳးေလးတခ်က္ေတာ့ ၿပံဳးလိုက္မိသည္ဟု ထင္ပါသည္။
" ကဲ.. ကိုေထာ္ႀကီး ခင္ဗ်ားေကာလိုက္မသြားဘူးလား"
ကိုေထာ္ႀကီးဆိုသူသည္ ေကာင္မေလး၏ေယာက္ဖပင္ျဖစ္ေပသည္။
"ဟာဗ်ာ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ကိုစိုးကလည္း၊ က်ေတာ္က ခင္ဗ်ာညီမအေၾကာင္း ဘာမွမေျပာဘူး ေနာ္၊ က်ေတာ္ကမသိဘူးလို႕ေျပာလို႕ သူတို႕ဘာသာသူတို႕လာၾကတာ"
"က်ေတာ္ကဘာေျပာေနလို႕လဲဗ်ာ၊ ဒါနဲ႕ညက ကိုေထာ္ၾကီးညီမ ကိစၥဘာထူးေသး လဲ"
"ညီမေလးကေတာ့ အခုအခ်ဳပ္ထဲမွာဗ်၊ ေကာင္ေလးကေတာ့ လိႈင္ေကာ္ေဆးရံုႀကီး ကိုညတြင္းၾကီး ပို႕လိုက္ရတယ္ဆိုလားဘဲ၊ အင္း…ဟိုအေျခာက္မ မိႏြယ္ကေကာင္ေလးကို စခန္း အထိျပန္လိုက္ပို႕ တယ္ဆိုဘဲ၊ မိႏြယ္လည္း ဘာလိုလိုနဲ႕ သက္ေသျဖစ္ရေတာ့မွာ ဒီေန႕ရဲစခန္းကို သြားရဦးမယ္ဗ်ာ. ကဲဗ်ာခင္မ်ားတို႕ ညီအကိုေတြကို အေႏွာက္ယွက္ ေပးသလိုျဖစ္ေနၿပီ၊ သြားဦးမယ္ဗ်ာ"
"ကဲအကိုလဲလုပ္စရာရွိတာလုပ္ ခနေနညီမတို႕လည္း ၿမိဳ႕ထဲ၀င္ၿပီးမွတ္ပံုတင္ ကိစၥေလး ဘာေလး စံုစမ္းၾကည့္ဦးမယ္.အကိုလည္းလိုက္ခဲ့ေပါ့" ၿပီးကိုယ္တို႕တေတြ တေန႕တာကိုယ္စီအလုပ္မ်ားကို လုပ္ၾက ေပသည္။ က်မတို႕မနက္စာကို လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ၀င္ေသာက္ရင္း မွတ္ပံုတင္ရံုးမွ ဆရာတေယာက္ကို ေစာင့္ေနမိသည္။ တေအာင့္ ေနမွတ္ပံုတင္ရံုးမွ ဆရာေရာက္လာေသာ္အကိုမွ ကိုယ္တို႕ ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး….
" ကဲ.. ဟိတ္ေကာင္ မေန႕ကေျပာတဲ့ကိစၥ အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ"
"ေအာ္ဒီကမင္းညီမလား..အဆင္ေျပပါတယ္ကြာ ဒါေပမဲ့ဦးစီးက မရွိဘူးကြ၊ ညြန္ၾကားေရးမႈး ဘဲရွိတယ္၊ သူကဒီမွာလက္မွတ္ထိုးပိုင္ခြင့္မရွိဘူးေလကြာ၊ နည္းနည္းေတာ့ ေစာင့္ရမွာေပါ့၊"
" ေစာင့္ဆိုလည္း ေစာင့္မွာေပါ့၊ ရွင္တို႕အတြက္နည္းမနစ္နာေစရပါဘူး" ဟုသာ ကိုယ္လိုရင္းကို ၀င္ေျပာမိသည္။
"ေအးကြ ညကပြဲႀကီးပြဲေကာင္းဆိုဘဲ၊ ေျပာျပစမ္းပါဦးမင္းသိသေလာက္"
"ဟုတ္တယ္ ငါတို႕လည္း သိျခင္တယ္ေျပာျပပါလား" ဟုကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းမွလည္း ၀င္ေရာက္ေျပာ ဆိုေလသည္။မွတ္ပံုတင္ရံုးမွ ဆရာ ဆိုသူက “ဒါနဲ႕ညီမတို႕က ဟိုဘက္ကဆို” ကိုယ္တခ်က္ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ထို႕ေနာက္အကိုမွ “ငါတာ၀န္ယူပါတယ္ကြာ မင္းကလည္း”
"ငါလည္းေသခ်ာမသိပါဘူးကြာ.ညကအရႈိန္နည္းနည္းတက္သြားတယ္၊ ဒီမနက္ သတင္းအရ ေတာ့.. ကားဂိတ္နားက ေဒၚဘုတ္တို႕ဆိုင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပ်က္ဆီးသြားတယ္။စစ္သား ေတြတြယ္ လိုက္ တာေလ။ သူတို႕ရဲေဘာ္က အဲ့ဒီဆိုင္ေရွ႕က ပန္ဒါပင္ ေအာက္မွာ လဲေနတာဆိုၿပီး ဆိုင္ရွင္ကို ႀကိမ္း ေတာ့တာဘဲ၊ အဲ့ဒီဆိုင္ျပန္ဖြင့္ ႏိုင္ဖို႕ေတာ့ သိမ့္မလြယ္ဘူးကြ.ငါဒီမနက္ကအဲ့ဒီကိုေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ " စကားအဆံုးမွာ အကိုမွ တေနရာကိုမ်က္စျပလိုက္ေလသည္။ အားလံုးမသိမသာ လည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ စစ္သားတစု ဆိုင္ထဲမွ စိမ္ခံေနသည္ကိုျမင္ေတြ႕ရေပသည္။ ကိုယ္သက္ျပင္းေငြ႕ေငြ႕ေလးခ်လိုက္ မိသည္။ မလြယ္ပါလား။ေထာင္ႏွခမ္းေပၚကို စင္းက်န္ေလ်ာက္ေနရသလိုပါဘဲလား။
ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ အကို႕သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ မွတ္ပံုတင္ရံုးမွဆရာစုစုေပါင္း ၅ဦးသံလြင္ျမစ္ ေခ်ာင္းဘက္တို႕ဦးတည္လာေလသည္။ မနက္ခင္းေလျငင္းေလးကိုရႈရိုက္ရင္း အေတြးထဲမွာကိုယ္စီ လြင့္ေန ၾကသည္မွာ မည္မွ်ၾကာသြားမွန္းမသိ။ တိတ္ဆိပ္မႈကို စတင္ၿဖိဳခြဲသူမွာ “ဒီကညိမတို႕က ဟိုဘက္မွာေနတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာသြားၿပိလဲေနာ္.က်ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ေတာ့ က်ေတာ္ ၈တန္းႏွစ္ ညီမတို႕ ၇တန္းႏွစ္ကတည္းကထင္တယ္ေနာ္” “၁၀ႏွစ္ေပါ့ ငါ့ညီမ ၁၀ႏွစ္ျပည့္တဲ့ႏွစ္မွာ ငါတို႕စီကိုျပန္လာတာ၊ ဒါေပမဲ့အဲ့လိုသြားလိုက္တာကိုဘဲ ငါကေက်းဇူးတင္ရမလိုျဖစ္ေနၿပီ၊ ခုဆိုငါ့ညီမ အေထြးတစ္ေယာက္ဆို လင္ယူသားေမြးနဲ႕ ဘာမွမထူးလာဘူးေလ၊ ဒီညီမက်ေတာ့ သူ႕ဆီမွာ ပညာေတြ ဗဟုသုတေတြအျပည့္နဲ႕ ျပန္လာတာ၊ ေငြထုတ္မထမ္းလာရင္ေနပါေစကြာ၊ အဲ့ဒါေတြပါရင္ ငါေက်နပ္ၿပီ၊ မင္း ေရာဘယ္လိုသေဘာရလည္း” “ငါကေတာ့ကြာ ျမစ္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး လ်ပ္စစ္ရမွာကိုဘဲေတြးျမင္ေနမိတယ္” စကား၀ိုင္းထဲတြင္အျမဲတိတ္ဆိပ္စြာနာေထာင္ေနေသာ အကို႕သူငယ္ခ်င္း အိုက္ႏြမ္မွ “မေအဘိုးေတြ၊ မင္းတို႕ အစိုးရ၀င္ထမ္းေတြက ဒါေတြဘဲျမင္တာကိုးကြ” “ဟဟ အိုက္ႏြမ္ နင္ငါတို႕ကိုဘယ္လိုေျပာလိုက္ တာတုန္း ကြ” “မဟုတ္လို႕လားကြာ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ သံလြင္ကိုဆည္ေဆာက္ လ်ပ္စစ္ေပးမယ္နဲ႕ မျဖစ္ႏိုင္တာကြာ” မွတ္ပံုတင္ရံုးမွဆရာမွ“ညီမတို႕ကို ကိုယ္တခုေမးမယ္၊ ဆည္ေဆာက္ရင္ လ်ပ္စစ္တကယ္မရဘူးလား” “အင္း ဆယ္ေဆာက္မွေတာ့ လ်ပ္စစ္ရမွာေပါ့ ဒါေပမဲ့ဘယ္သူေတြရမွာကိုေတာ့တပ္အပ္မေျပာတတ္ဘူး” “ညီမတို႕ ခံယူခ်က္နဲ႕ သေဘာထားေတြကို ကုိယ္သိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ခုခ်ိန္မွာေတာ့”.. စကားကိုဆံုးေအာင္မေျပာဘဲ ကိုယ့္ကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္ကို အေနရခက္လွေပသည္။ ကိုယ္တို႕လမ္းခြဲလိုက္ၾကရင္းအေတြးကုိယ္ စီနဲ႕အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

“အေမအေမ၊ အီေႏွာင့္ႏိုးၿပီလား၊ က်ေတာ္ေမးစရာရွိလို႕”ဟုအိမ္ေရွ႕တြင္မနက္ ငါးနာရီကတည္းက ပင္စပါးေထာင္းေနေသာအေမ့ကို လာေမးသည္မွာ ေထာ္ႀကီးပင္ျဖစ္ေပသည္။ အိမ္ေရွ႕မွဆူညံဆူညံသံ ေၾကာင့္အိမ္ေရွ႕သို႕ကိုယ္ထြက္လာခဲ့မိသည္ႏွင့္ “ဟာညီမ ေစာေစာစီးစီးေႏွာက္ယွက္တယ္လို႕ သေဘာ မထားနဲ႕ေနာ္။ တခုေတာ့ကူညီကြာ” ဟုစကားအစခ်ီကာ “မေန႕ကကိစၥမွာ အကို႕ခယ္မဘက္ကမမွားဘူး လို႕အကိုထင္တာဘဲ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ညီမအျမင္ေလးနဲနဲေျပာျပပါဦး” “အေၾကာင္းကိစၥကို စံုလင္စြာ မသိဘဲနဲ႕ေတာ့ က်မဘယ္လိုလုပ္ သိမွာလဲ ကိုေထာ္ႀကီးရဲ႕ဟု ဘုေကာေကာလိုက္မိသည္” “ဒီလိုညီမရ တေန႕က အီမိုးရယ္အကို႕ခယ္မိစုရယ္သူ႕ငယ္ခ်င္းခ်င္းရယ္ သံုးေယာက္သား ပြဲခင္းကေနျပန္လာ တယ္။ အဲ့ ဒါကိုဟိုစစ္သားက ေနာက္ကေနလိုက္လာၿပီး အကိုခယ္မကို ခ်စ္ေၾကာင္းႀကိဳက္ေၾကာင္လိုက္ေျပာတယ္ကြာ၊ ၿပီးေတာ့ဆြဲလားရမ္းလာလုပ္ေတာ့ ခယ္မကလည္း အီမိုးလက္ထဲက ပန္းသီးခြာစားတဲ့ဓါးေလးနဲ႕ထိုးလိုက္တာ ၿပီးေတာ့တြန္းထုတ္လိုက္တာ၊ အဲ့ေနာက္အဲဒီစစ္သားက ပန္ဒါပင္ေအာက္ကိုေရာက္သြားေရာ၊ ခယ္မတို႕လဲ အေျပးနဲ႕အိမ္ျပန္လာတာေပါ့။ ေနာက္အေျခာက္မ မိႏြယ္ကလည္းပြဲကေနျပန္လာတာ ပန္ဒါပင္ေအာက္ ေရာက္ေတာ့ ခလုတ္တိုက္မိရာကေန မီးထြန္းၾကည့္လိုက္တာ ေသြးအိုင္ထဲမွာ သတိလစ္ေနတဲ့ စစ္သားကို ေတြ႕လို႕သူ႕စခန္းအထိ ျပန္လိုက္ပို႕ေပးရင္း သက္ေသထဲပါသြားေရာ၊ အဲ့ဒီစစ္သားလဲခ်က္ေကာင္းထိတယ္ ေျပာလားပါလားမသိဘူး ညတြင္းခ်င္း လိႈင္ေကာ္ေဆးရံုႀကီးပို႕လိုက္ရတယ္ေျပာတယ္၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ လည္းမပို႕ဘူးေျပာတာဘဲ၊ ဒီေကာင္ေတြေငြညစ္ဖို႕ လမ္းဆင္ေနတာတဲ့” Case ျဖစ္စဥ္တခုလံုးကို ကိုယ္လက္ လမ္းမွီသေလက္စဥ္းစားမိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ့္သူ႕ကိုမွ ကိုယ္အေျဖမေပးခဲ့ဘူး၊ ဒါေတြဟာ စစ္အစိုးရေၾကာင့္ ဆိုတာကို အားလံုးကိုေျပာခြင့္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းေလမလဲ။

ခုဆိုရင္မိစုတစ္ေယာက္ အခ်ဳပ္ထဲမွာ ၃ပါတ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ အမႈတိုင္တာ စစ္ေဆးတာဘာမွမရွိ ေပမဲ့စစ္သားထိုးမႈဆိုေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဟိုးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဦးေလးအိမ္ဘက္ကို ေရွာက္ရင္း ဦးေလးျဖစ္သူမွ “သူမေလး ျပန္ေရာက္လာတာေတာင္ ခုမွေပၚလာေတာ့တယ္၊ အင္းနင့္အေဖလဲ နင့္ကိုေစာင့္ရင္းနဲ႕ဘဲ ဆံုးသြားရွာၿပီဘဲ၊ ေရာက္တုန္းေလး လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္၊ေတာ္ၾကာေန ဟိုအမႈ တြဲ ထဲပါသြားမွ ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနဦးမယ္၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုသိေပါ့”
ကိုယ္လုပ္ျခင္တာကိုလြတ္လပ္စြာျပဳခြင့္မရလိုက္၊ မွတ္ပံုတင္ကိစၥႏွင့္ ေငြက်ပ္ ၅ ေသာင္းေလာကုန္ သြားသည္။ ေငြငါးေသာင္းကို ကိုယ္မႏွေျမာ သိုကေသာ္။ “ဟိတ္ မွတ္ပံုတင္ကိစၥၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ငါ့ကိုမုန္႕ ေၾကြးဦးေပါ့”ဟု ျပည္ေထာင္စုၾကံ႕ခိုင္ေရးအသင္းမွ ကိုယ့္ေက်ာင္းေနဖက္ငယ္သူငယ္ခ်င္းမွ ေတာင္းဆိုလာ သည္။ ေခ်ာင္က်ေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ထိုင္းရင္း ကိုယ္တိုကႏွစ္ေယာက္ ငယ္စဥ္ကေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ေတြကို ျပန္ေျပာရင္း “အီေႏွာင့္နင္ ဟိုဘက္ကိုသြားတာဆို၊ ခုက်ေတာ့ထိုင္းကေနျပန္လာတယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ျပန္လာတာလဲ၊ င့ါကိုလည္းနင့္အေတြ႕အၾကံဳေလးေျပာျပပါလား” ဟိုဘက္ဆိုသည္မွာ မိမိတို႕ ေသာအသံုးအႏႈန္းအေနႏွင့္ သူပုန္၊ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားထဲသို႕ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ “ဒီလိုပါဘဲဟာ ဘာမွမထူးပါဘူး၊ ငါသာနင့္လိုေက်ာင္းဆက္တတ္ရင္ေတာင္ ခုဆိုဘြဲ႕ေတြဘာေတြေတာင္ ရေလာက္ၿပီ” “ဟိတ္ ငါသိပါတယ္ဟာ၊ နင္ငါ့ကိုမေျပာခ်င္လဲငါနားလည္ပါတယ္။ ငါကေတာ့နင္သြားလိုက္ကတည္းက အား က်ေနတာ၊ ငါ့မိဘေတြကမ်က္စီေအာက္အေျပာက္မခံလို႕သာ၊ ငါသိရသေလာနင္ခုဆိုကြန္ျဗဴတာေတြ ဘာေတြေကာင္းေကာင္းကစားတတ္ေနၿပီဆို၊ အဂၤလိပ္စကားလဲေျပာတတ္တယ္ဆို၊ အင္း-နင္သြား လိုက္တာ မွန္ပါတယ္၊ နင္သြားၿပီးရင္ငါ့ဆီစာေရးဦးေနာ္” “ဒါနဲ႕အီေထြးနင္ မိစုသတင္းဘာၾကားေသးလဲ နင္တို႕ ၾကံခိုင္ ေရးအသင္းကဆိုေတာ့ သတင္းပိုသိရမလားလို႕ပါ” “ဘာလဲနင္က ဟိုဘက္ေရာက္ရင္စာေရးမလို႕လား” “အာ ဘာဟုတ္မလဲ၊ ငါက သိခ်င္ယံုသက္သက္ပါ” “နင္စာေတြေရးတယ္ဆိုတာလဲငါသိပါတယ္ ငါေျပာျပ မယ္ဟာ သိတေလာက္ေပါ့၊ အကယ္၍နင္စာျပန္ေရးရင္ ငါ့အတြက္ေတာ့စဥ္းစားဦးေပါ့၊ ၿပီးေတာ့နင့္မိသားစု လည္းရွိေသးတယ္၊ ေကာင္မေလးက ခုထိဘာအမႈမွလဲ မဖြင့္တရားရံုးလဲမတတ္ရေသးဘူး၊ စစ္ခံုရံုးပို႕မယ္ လို႕ေတာ့ေျပာတာဘဲ၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အခ်ဳပ္ေထာင္ကေန႕ပိတ္ၿပီး ညက်ေတာ့ ဖြင့္ေနတာဘဲေလ၊ ၿပီးေတာ့ သူ႕အမကက်ပ္ေငြ ၅ေသာင္းေလာက္ေတာ့ မေန႕က ေလ်ာကနက္ထြက္သြားၿပီ၊ အလကားပါဟာ ဟိုေကာင္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ အမူးလြန္တာရယ္ ေသြးနဲနဲထြတ္လြန္တာရယ္ေၾကာင့္မူးၿပီးေမ့သြားတာ၊ ဒီကေဆး၀န္ထမ္းေတြကလည္း စစ္သားဆိုေတာ့ ကိုင္ရျပဳရတခုခုျဖစ္ရင္အမႈျဖစ္မွာစိုးတာနဲ႕ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဆရာ၀င္နဲ႕တိုင္ပင္ၿပီး ညခ်င္းဘဲ လိႈင္ေကာ္ေဆးရံုပို႕လိုက္တာ။ ခုဆိုရင္ အဲ့ဒီေကာင္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေတာင္ထိုင္ေနေလာက္ၿပီ။ ဒီမွာသာ ေသမလားရွင္မလားသတင္းေတြလြင့္ၿပီးဟန္လုပ္ေငြေတာင္းေနတာ၊ နင္ေတာင္ ၅ေသာင္းပါသြားၿပီးဟုတ္လား၊ မွတ္ပံုတင္လဲတာေျပာတာေနာ္၊ ၿပီးေတာ့ ဓါးကအီးမိုးဓါးေလ” “ဘယ္လိုလုပ္အီမိုးဓါးျဖစ္ရတာလဲ အီေထြးရွင္းပါဦး” “အီေႏွာင့္နင္ကေလ စာေရးဆရာ ေပါက္စနထက္ဆိုး တယ္ နင္နဲကအတူထြက္သြားတဲ့ အီမိုးေလ၊ ျပန္လာေတာ့ ကေလးတအုပ္နဲ႕ အသက္ကမွ ၂၀ ေက်ာ္ကေလးကျဖင့္ ၄ေယာက္ အဲ့ဒါေၾကာင့္နင့္အကို ကိုစိုးကနင့္ကိုဂုဏ္ယူေနတာျဖစ္မွာေပါ့-ထားပါ ဟိုကိစၥေလးဆက္ေျပာျပမယ္၊ အျပန္မွာအီမိုးက ပန္းသီးတလံုး၀င္၀ယ္ၿပီး ပါလာတဲ့ဓါးေလးနဲ႔ လေရာင္ကို အားျပဳၿပီးပန္းသီးခြာလာတာေလ။ အေမွာင္ရိပ္နဲနဲက်တဲ့ ပန္ဒါပင္နားေရာက္ေရာ ျပသနာကစေတာ့တာေပါ့ အဲ့ေကာင္ေတံက လြန္ကိုလြန္တာပါဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ လထဲကဘဲေတာင္ပိုင္းက အသက္၄၀ေလာက္ရွိတဲ့အေဒၚ ႀကီးကို မုဒိမ္းက်င့္လိုက္တာေလ။ ၅၀၀၀ နဲ႕ေလ်ာ္တယ္တဲ့ ၿပီးေတာ့ဒီေကာင္ေတြဒီမွာထိုင္တာ လံုးမေကာင္း ဘူးကြ၊ ငါတို႕ၾကံခိုင္ေရးက သမီပ်ိဳေတြနဲ႕လဲ ျပသနာခနခနျဖစ္လို႕ အင္း-ၾကံ႕ခိုင္ေရးအသင္းမို႕လားမသိဘူး သူတို႕အရာရွိေတြကိုတိုင္ရင္ေတာ့္ အဲ့ဒီေကာင္ေတြေတာ္ေတာ္နာတယ္မွတ္၊ တခါခါက်ေတာ့ တိုင္ရတန္းရ တာလည္းအဆင္မေျပဘူး၊ အဲ့လိုသူတို႕လိုက္ေနာက္ယွက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အနားကကာလသားေတြ သူငယ္ခ်င္း ေယာက်ာၤးေလးေတြပါရင္ေတာ့ ပြဲၿပီးပြဲေကာင္းဘဲ နင့္ကိုမွတ္ပံုတင္လိုက္လုပ္ေပးတဲ့ေကာင္ေတာင္မွ သူတို႕နဲ႕ ျပသနာတတ္တာ၂ခါရွိၿပီ၊ ငါတို႕ေၾကာင့္နဲ႕ဘဲေပါ့ ”

ေမြးရပ္ဌာေနျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ တရားမွ်တမႈေတြ စိုးရိမ္မႈမ်ားအတိကင္းေ၀းလွ်က္ ရွိေနေသာခ်စ္ေသာအမိကရင္နီျပည္၏ စီးပြားေရးအခ်က္အျခာက်ေသာ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတၿမိဳ႕ျဖစ္ေပသည္။ လမ္းခရီးတေလ်ာက္တြင္ ၾကမ္းတမ္းခတ္ခဲလွ၍၎ ေငြတံတားမ်ားခင္း၍ မီးရထားစီးေနရ၍၎ မိသားစုမ်ားကို ေငြျပန္၍မေထာက္ပံ့ႏိုင္ရင္ ေနပါ့ေစ လမ္းခရီးတြင္ေငြတံတားခင္းႏိုင္ရန္ အလြန္အေရးႀကီး လွေပသည္။ ပထမဦးဆံုးေသာ အိပ္အျပန္လမ္းခရီးတြင္ သာယာမႈကင္းမဲ့စြာ ေလ်ာက္လမ္းေနရေသာ မိမိကဲ့သို႕ ဘ၀တူ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ား ကင္းေ၀းႏိုင္ၾကပါေစလို႕ဆုေတာင္းရင္း

ဒီဇင္ဘာလ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ကယားျပည္နယ္ (ေခၚ) ကရင္နီျပည္တြင္း ၿမိဳ႕နယ္ေလးတၿမိဳ႕နယ္မွ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္တခုျဖစ္သည္။ လံုျခံဳေရးအရ ၎တို႕၏အမည္နာမမ်ားကို ေျပာင္းလဲထာပါေသာ္၎ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မွန္တခုျဖစ္ေပသည္။

ဆူးခက္
ကရင္နီ